Na een halfwakende nacht stapte ik vanochtend rond de klok van 8 de auto in en een klein half uur later wisselde ik mijn plaats met schonedochter en nam zij het stuur over waarna ze richting het verrre zuidwesten tufte. Ruim 2 uur en een kwartier verderop lag ons doel, Artis en daar wilden we het eea doen, zien en vooral ervan genieten.
Onderweg reden we soms in de zon en soms onder zeer donkere wolken door... met in herinnering de 52mm water die er gisteren was gevallen hoopten we stevig op een droge dag. Op een gegeven moment stonden we bij Zeewolde voor het stoplicht en een donkere wolk begroette ons van rechts... met een klein stukje blauw...waarop ik zei: "als ik kon toveren, dan ging nu die wolk leeg en wij genieten van het blauwe daarachter de rest van de dag'. Alsof de weergoden besloten hadden mij gewillig te zijn want nog geen minuut later plensde het en werd het droog, en bleef het droog.

Weer enige tijd later belandden we (u.i.t.e.r.a.a.r.d. grmblllll) in de file dus moest ik Karel appen dat we later zouden zijn. Belachelijk, een irritatiepunt want we calculeren altijd een half uur minimaal extra in als we in ons land een zoo bezoeken willen maar oké. Na verloop van tijd konden we ons dan toch bij Karel voegen, nadat hij weer een tas met J.v.H.puzzels in mijn auto had gedeponeerd en gingen we aan de koffie met wat lekkers natuurlijk.

Daarna gingen we aan de wandel. De gebruikelijke route bleven we redelijk trouw en bij het verblijf waar normaliter Mowgli zit troffen we nu Rica aan. Mowgli dus in haar verblijf, zouden we later opzoeken.

Toen deed mijn camera raar... en ja hoor, er was is afgebroken dus ik moest wat freubelen om de batterij actief te krijgen, anders doet de camera het niet. Dat lukte gaandeweg de dag redelen met een aantal haperingen. Het was heerlijk weer, de jassen gingen uit en we vermaakten ons verder prima. Af en toe wel wat hinder van de vele schoolreisjesgroepen maar ja dat hoort er nou eenmaal bij. We waren vooral heel benieuwd naar het nieuwe leeuwenverblijf en eerlijk is eerlijk het oogt geweldig. Helaas wel 1 minpuntje... het glas dat een deel van het verblijf omringd is voorzien van zwarte vierkante stippen... dat fotografeert erg lastig, gaan jullie wel tegenkomen in heb album.
Het Kerber-terras is open voor publiek -onder begeleiding- , toen we eraan toe waren was er geen begeleiding meer aanwezig dus die kans ontging ons helaas. Geen nood, het is zo het is, het zij zo.
Enige tijd terug had Karel mij een tip doorgegeven mbt silicone lenskappen om spiegelingen in glas etc te vermijden, leek ons ideaal.. dus ik kocht er een aantal en zodoende konden we vandaag allemaal die kappen uitproberen.

Dat werkte als een tierelier joh, zo blij mee dus. Tot op zeker moment ik weer met mijn batterij aan de klooi moest en die kap er even af moest halen... om aan de andere kant van het park tot de ontdekking te komen dat ik die kap was verloren. Karel was nog zo lief om terug te lopen en te gaan zoeken maar die vond hem helaas niet. Terwijl ik even later op een bankje zat uit te hijgen (zo leuk joh, fibromyalgie) betelde ik gelijk een nieuwe want ik wil niet zonder zo'n kap over 2 weken naar Antwerpen en Mechelen moeten.

Onderweg naar de uitgang sprak ik nog een verzorger aan en die wist mij te vertellen dat men heel goede hoop heeft dat 1 van de giraffendames toch nog drachtig is geworden (wat wij al vermoedden gezien haar buikomvang) in de korte periode dat Rocky er is geweest. Hoopvol dus, enorm hoopvol. En zo vermaakten we ons dus weer prima met een paar kleine minpuntjes maar heej als de rampen niet groter worden, is er niks om over te klagen. We liepen tegen 5-en naar de uitgang en terwijl ik nog even plaats nam op het terras hobbelde Daphne de winkel in om een parkeer-uitrij-kaart te regelen en Karel voegde zich bij mij. Terwijl hij zijn spullen opruimde kwam hij tot de ontdekking dat ook hij iets kwijt was... en jawel, jullie raden het vast al wel... ook die zelfde zonnekap. Zucht.... winst-verliesdag dus. We namen afscheid en terwijl Karel de tram opzocht zochten wij de auto op en keerden we terug in de files en stopten we onderweg nog even om wat drinken en een ijsje kopen. Terwijl we van dat ijsje genoten kreeg ik een appje van Karel... die had de zonnekap terug gevonden, blij dus, dus weer winst.
Daphne en ik waren rond 7.20 in Beilen terug en een kleine 20 minuten later was ik zelf ook thuis alwaar ik, zoals gebruikelijk, opgewacht werd door vele dribbelende voeten, zwaaiende staarten en iemand met 2 handen die mij met een beker leut tegemoet liep. Na ééa opgeruimd te hebben, J te hebben verteld van alle belevenissen k0n ik met de foto's aan de slag. Ik gooide er wel een aantal weg want die waren bewogen enzo maar er bleven toch nog 200 over. Inclusief de foto's die ik voor Petra maakte natuurlijk... die ook weer blij was een serie nieuwen te ontvangen. Mijn album staat inmiddels online en dat opent zich als de foto hieronder aanklikt. Veel kijkplezier.