Nog een week #2

Zoals ik gisteren HIER beloofde, het vervolg...

...plus 1 dag dan... (die regel kan ik laten staan want het klopt)... vooraleer we door de poorten mogen wandelen van Zoo Planckendael nadat we hopelijk een goede nachtrust maakten nadat we 'gisteren' een prachtige dag hadden in Zoo Antwerpen. (Je ziet wel, hoop doet leven hier hè). 

De antispiegelkap, die ik verloor in Artis, is inmiddels vervangen én ik heb mezelf ook maar getrakteerd op een "walkstool". Past in mijn tas en kan ik dus ff gebruiken om te zitten waar een wanneer nodig. Ook Planckendael heeft namelijk geen scootmonielen en ik wil niet de hele dag in een rolstoel zitten, laat staan het mijn gezelschap aan moeten doen dat ze me moeten duwen. 

Het park in Mechelen is ruim 4x zo groot als het park in Antwerpen. Het is verdeeld in 5 continenten en op elk continent zie je de 'inheemse' flora en fauna. Het is al weer even geleden dat we er liepen en de foto's van toen heb ik ook niet meer online beschikbaar. We waren er al 3x in de afgelopen 12 jaar. Één van die keren was extra omdat daar toen de 'lego-tentoonstelling' stond. Jullie herinneren je misschien nog wel dat ik er de vorige maand over blogde toen we in Zoo Overloon waren om daar de dieren van lego te bewonderen.

Maar goed, Planckendael dus... Als het om olifanten gaat kunnen we onze harten ophalen, er loopt een kudde die momenteel nog maar bestaat uit 5 dieren, de Aziatische in dit geval. Sinds 2018 heeft men afscheid moeten nemen van maar liefst 5 olifanten, te 'danken' aan het herpesvirus. De 5-koppige kudde bestaat uit: 6 jarige Suki en haar 19 jarige moeder May Tagu, diens 15-jarige halfzus (via moeder Khaing Phyo Phyo) Kai Mook met haar 6-jarige dochter Tun Kai en tot slot 15-jarig -Spanje geboren- mannetje Kanvar, die dus niet verwant is aan de dames en dus mag jeweetwellen.

Naast de talrijke andere diersoorten die men in Planckendael heeft, wonen er ook orang-oetans, mijn favo-apensoort. Deze diersoort was er niet tot aan 2020. Echter toen kwam Corona en werd de verhuizing uitgesteld, dat duurdde maar liefste 2 jaar. In junu 2022 kwamen ze dan eindelijk. De serre in het continent Azië lag natuurlijk al lang te wachten op haar nieuwe bewoners. Er zijn 2 familiegroepen. De ene groep bestaat (tijdelijk) uit zussen Karo (1975) en Moni (1973) die uit De Wilhelma in Stuttgart kwamen, met tiener Vilmos (2003) die uit Zoo Bratislava kwam.

En de 2e groep bestaat uit Mama Kila (1998-2023), vader Bagus (2000) en hun zoon Ombak (2017). Dit gezinnetje kwam uit Zoo Basel.

Planckendael heeft bovendien dieren in de collectie die je in Nederland niet aantreft, waaronder de Tasmaanse duivels en de sneeuwluipaarden(dank aan Menno voor zijn correctie). We zullen ons niet vervelen want Planckendael heeft meer dan 200 verschillende diersoorten, het aantal ondersoorten tel ik maar even niet mee voor het gemak.

 
We verheugen ons er al maanden op... zeker omdat het alweer een paar jaar geleden is en omdat Karel het nog niet kent ook, dat maakt het altijd extra leuk. Kortom, als de weer- (en de verkeers-)goden ons dan ook nog een beetje ter wille zijn kan het alleen maar nog mooier worden dan dat we nu hopen tpch?! 

Heb én hou het goed