ZOals bekend ben ik vaak te vinden in dierenparken... en ook wel bekend ondertussen, neem ik aan, ik praat eerst voordat ik nadenk. Bovendien stond ik achteraan in de rij toen Onze Lieve Heer / De Voorzienigheid tact uitdeelde. ALs je daarbij dan ook nog bedenkt dat ik het van niemand accepteer dat er schade aan een dier wordt toegebracht... tja, dan kon je nog wel eens een kruitvat bij je hebben als je met mij in een park loopt en mijn ogen/oren iets onacceptabels spotten.
Ik zou er een boekje (wat zeg ik? boekje?? Encyclopedie!!) over kunnen schrijven wat ik de afgelopen jaren heb moeten constateren tot mijn spijt. Een bezoek aan een dierenpark is altijd feest maar niet onverdeeld plezierig. Er is een categorie bezoekers dat de stelling hanteert: "ik heb betaald voor mijn entreekaartje dus ik mag doen wat ik wil, het park is er voor mijn plezier". Dat wordt dan heel letterlijk genomen!! In elk park staan (helaas uiterst noodgedwongen) om de zoveel meter prullenbakken, menigeen gooit diens afval er ook wel in maar de andere menigeen niet, die laat het vallen waar men op dat moment staat of loopt, soms op cm's van de prullenbak af. Ongelofeloos!!
Een ander voorbeeld vind ik -en velen met mij- helaas veel schrijnender.
Ik heb het hier over het voeren van dieren. Ik begon dit blog al met foto's van bordjes die je overal ziet. Als mensen die al lezen dan doen ze er (bijna altijd) niks mee. Zeg je er iets van, krijg je de meest idiote dingen naar je hoofd geslingerd. Niet dat mij dat iets boeit maar ik ken mensen die daardoor niets meer durven zeggen.
Voorbeeld 1:Ooit liep ik in Wildlands en bij de savana was een giraffe bezig gras te plukken. Er stond een moeder bij met een tweetal kinderen van rond de 7-10 jaar. Moeders trekt een zak pretzels uit de tas, overhandigt die aan de kinderen en zegt: "geef dat maar aan de giraf, is veel lekkerder dan gras"... Ik stop ze gelijk en vraag de moeder hoe of gras smaakt want dat staat duideijk bij haar op het mene die avond. Ze is verbijsterd in 1e instantie en vervolgens krijg ik een kanonade zonder weerga over me heen, waar ik me wel niet mee bemoei?! Waarop mijn antwoord heel duidelijk is: "Overal staan bordjes dat de dieren niet gevoerd mogen worden, u leert uw kinderen dat dat kennelijk niet voor u / hen geldt. Heeft u enig benul van hoe kwetsbaar de gezondheid van de dieren is? Dat ze een speciaal dieet volgen? Dat uw pretzel hun dood kan betekenen?" Haar reactie: (je gelooft niet maar 't is echt waar"): wat maakt die ene pretzel nou uit? Ik kook ondertussen van zoveel egoïsme gecombineerd met uiterste stupiditeit. "Mevrouw" sis ik met mijn kiezen en tanden op elkaar om netjes te blijven, Er komen gemiddeld 7.500 bezoekers per dag. 1 pretzel is al dodelijk als het verkeerd valt, hoe denkt u dat 7.500 pretzels de gezondheid van dieren beÏnvloeden?". Anita was bij mij, die had al een paar keer aan mijn handen getrokken en nam me bij de arm om me weg te trekken. Zuchttttttt
Voorbeeld 2: Jaren terug liep ik Dierenpark Amersfoort, bij het gibbonsverblijf een bordje aan de omheining "Niet voeren, dieren hebben een eigen dieet". Er staat een vader met 2 kinderen, lagere school leeftijd. Die vader pakt een zak tumtums uit zijn jaszak en geeft dat aan de kinderen. "Hier, geef dit maar, dan komen ze wel dichterbij". ... voordat ik iets zeggen kan trekt zijn dochtertje haar hand terug en zegt: "Pahap!!, Kun je niet lezen? Het mag niet, dat staat hier duidelijk!". Tot mijn stomste verbijstering hoor ik die vader antwoorden: "dat geldt niet voor ons hoor, doe nou maar gewoon wat ik zeg.". Tja, toen bleef ik niet stil natuurlijk. Kinderen glommen van trots en vader droop met staart tussen de benen af toen ik uitgesproken was.
Voorbeeld 3: Dit betreft de bordjes zelf... in Wildlands zijn de bordjes aangepast op het gebruikte thema. Zoals je kunt zien aan bijv de tekst in het Afrikaans dat je aantreft in Serenga als je richting de savanne loopt. Nou zijn er mensen die items sparen, zo ook items van een dierenpark, doe ik zelf ook. Op zekere dag liep ik in Wildlands dus... en loopt mij iemand voorbij met een rugzak op. Uit die rugzak steekt een paal met daaraan de bordje. Compleet stomgeslagen sta ik naar adem te happen. Ik zie een personeelslid lopen en die schiet ik aan, die gaat achter die mevrouw aan. Ik pak mijn telefoon en bel met het frontoffice om dit te melden en te vertellen dat een medewerker op de persoon in kwestie is afgestapt en wellicht hulp nodig zal hebben. Té bizar voor woorden toch, hoe verzin je zoiets?!
Voorbeeld 4: Ik zit op het terras van het prairiecafe in Serenga en ik kijk uit op een metershoge - en meterslange muur van opgestapelde keien. Om de 5 meter ofzo staat een bordje: "Niet klimmen". En wat schetst (niet) mijn verbazing; een jong gezin staat te kwijlen bij hun prinsje dat heel ondernemend en zelfstandig de keien opklimt. Ik erop af, ik wijs hen op de bordjes. Krijg als antwoord, ach hij maakt ze heus niet stuk hoor. Zuchtttttttt dus ik vraag: "Enig idee waarom die bordjes er staan?" Niet dus, hebben ze niet, staan stompzinnig hun schouders op te halen. Waarop ik dus zeg: U laat uw kind naar boven klimmen... wat nou als hij boven is en kukelt er aan de andere kant weer vanaf naar beneden?"... Wederom (zoals verwacht) alleen maar een schouderophalen. Waarop ik met een duidelijk hoorbare grinnik zeg: "ik hoop voor u dat de 4 ijsberen achter deze muur geen honger meer hebben", draai me om en loop weg... achterom kijkend enkele seconden later, zie ik vader het kind naar beneden plukken.
Voorbeeld 5: Veel mensen weten (niet) dat een nijlpaard het gevaarlijkste landdier ter wereld is. Boven de nijlpaardenpoel in Wildlands staat (uiteraard) een hek met gevlochten touwen, te hoog voor een nijlpaard om het te bereiken vanuit het water, veilig in die zin dus. Sta ik daar, komt er een moeder naast me staan, zet haar hummeltje van nog geen jaar op dat hek, legt 1 arm/hand om het kind heen en verdiept zich in de gsm in haar andere hand. Gelijk vliegen rampzalige beelden over mijn netvlies... dus ik tik haar aan en vraag haar op mijn allervriendelijkst, het kind van dat hek af te halen. Wat ik als antwoord krijg zal ik niet herhalen, daar lusten de honden geen brood van. Ik reageer daar niet op en zeg: Zo jammer dat u niet beseft hoe kostbaar het leven is dat u daar in uw ene hand heeft. Ik besef dat helaas wél maar al te goed en ik weiger dan ook de komende nachten wakker te liggen noch nachtmerries te hebben van beelden op mijn netvlies omdat u uw gsm belangrijker vindt dan uw baby. Ik w8 haar weerwoord niet af en loop weg. (zelfbescherming soort van).
Er zijn zovele voorbeelden te meer. Niet eentje specifiek maar wie van ons kent niet de verhalen van dieren die afgeschoten werden in parken omdat mensen te dom/egoïstisch zijn om te doen wat het park van hen vraagt. Zich te gedragen als nette fatsoenlijke volwassen mensen die hun verstand gebruiken én dat uiteraard ook op hun kroost overbrengen. Denk aan de media die melding maken van een Frans gezin in Beekse Bergen. Tegen het verbod in gingen ze op de autosafari tóch uit de auto om dichterbij de cheeta's te komen en daar te lunchen. Godzijdank is het goed afgelopen maar dat gezin heeft wel het park voor de rechter gesleept vanwege gevaarsetting. Ook andere parken kregen/krijgen hiermee te maken bijv. nadat iemand gebeten was door een aapje omdat het dier brood voorgehouden werd, aapje op hand/arm levert leuke foto's op toch?!
Dit zijn paar een paar voorbeelden, ik kan nog uren doortikken. Gelukkig zie ik ook 'goeds'; mensen die wel weten hoe het hoort, die beseffen dat ze ergens te gast zijn en dat er regels zijn waaraan men zich dient te houden, ondanks de prijs van het entreekaartje, parkeren en wat al niet meer. Ik zie gelukkig ook in alle parken vrijwilligers lopen en een deel daarvan spreekt mensen aan op hun wangedrag, niet iedereen durft dat, laat staan na een mega-asociaal weerwoord. Ik ken de lengte van mijn eigen (vaak niet eens aanwezig) kort lontje dus ik loop vaak weg zonder het weerwoord af te wachten als ik denk dat alles dat gezegd moest worden wel gezegd is. Ik heb enorm respect voor vrijwilligers van dierenparken en andere mensen vanuit publiek die wel geduldig en rustig blijven om met misdragers in gesprek te gaan/blijven om dingen keer op keer op keer uit leggen. Al met al in de hoop dat ooit ergens een kwartje gaat vallen en de kinderen zien/horen hoe het wel moet zodat zij hun kinderen weer kunnen leren respect te hebben voor elke levensvorm én dat we de wereld niet voor onszelf als individu hebben maar slechts een klein deel, dat we met zijn allen moet delen, koesteren en onderhouden.
Heb én hou het goed.
