Melodyks Kliekjes

De vraag beantwoorden is niet te doen. Ik weet heel goed hoe ik ben maar hoe een ander mij ziet weet ik dan weer niet, ga dat ook niet veronderstellen. 

Alweer bijna een jaar geleden bezochten we Harderwijk... de musea van Marius van Dokkun en de stad zelf, alwaar Jan van Haasteren samen met Marius dus een tentoonstelling had georganiseerd. Tijdens dat uitje maakten we kennis met de tekenaars en tal van andere zaken die in die puzzelfamilie thuis horen. Ik was al een jaar eerder begonnen met het verzamelen van de puzzels met dien verstande dat ik er zelf geen nieuwe zou kopen op een enkele uitzondering na dan... aan die belofte heb ik me gehouden, mijn verjaardag werd door de jeugd omgezet in 'ah nou hoeven we je niet te vragen wat je wilt...' maar ook vulden anderen mijn voorraad aan (waarvoor uiteraard dank!). De grootste aanleveraar is Karel. Bijna bij elke dierentuindate staat hij ons wel op te wachten om dan een tas met een paar puzzzels in de auto weg te kunnen leggen. Ook de komende dates zal dat zo zijn want hij heeft nog een stapeltje staan die mijn kant op komen tzt.



Het is zó leuk om de stapels te zien groeien... 2 weken terug ging J naar de bouwmarkt en haalde er een stelling bij. Ik kan weer even vooruit met stapelen op de planken ipv op de grond. Het aantal dat ik nu al heb is 89... bij Karel staat nog een aantal... en als ik die meetel dan zijn het er 94. Ze staan HIER gerangschikt op aantal stukjes en alfabetisch gesorteerd in mijn kasten. Gelukkig kan ik nog heel lang vooruit want er zijn nog heeeeeel veel puzzels op de markt en mijn 2e kast is nog niet vol en bovendien is er plaats voor nog een kast of 2 of...

Momenteel ligt "Happy Birthday" op de tafel... 950 stukjes in dit geval. Heb de afgelopen weken alle 2000 en 1500 stukjes gedaan. De 1500 doe ik het liefst, vraag me niet waarom maar zo voelt dat gewoon. 3000 is ook prachtig maar dat past niet op mijn tafel... J heeft wel laminaar in elkaar geplakt zodat de puzzel er wel op past maar dan kan ik het niet afrekken en moet ik constant om de tafel heen, dat is dus geen doen aangezien de tafel tegen de muur staat en ik bovendien niet constant kan (ook niet wil) opstaan/zitten gaan.

Nou komt het natuurlijk wel voor dat 2e (of 3e of... ) hands puzzels niet compleet zijn. Gelukkig is daar dan Gemiva, ergens in Maassluis geloof ik... Zij hebben het geluk op tal van plaatsen in Nederlands inleverpunten te hebben waar mensen die hun puzzels willen doneren dan hun puzzels afgeven. Gemiva zorgt er dan voor dat incomplete puzzels weer compleet komen door puzzels samen te voegen en die die compleet geraken gaan dan weer de verkoop in, tegen een mooie gereduceerde prijs ook nog. Als verzamelaar kun je dan ook je missende stukjes aanvragen en als men die heeft betaal je een klein bedragje en stuurt men ze je toe zodat jij ze weer compleet hebt. Ook krijg Gemiva puzzels gedoneerd van Jumbo, de puzzelfabriek dus... daar kan een ieder dan weer zijn voordeel mee doen *glimalch. Ik ben er in ieder geval blij mee, heb al vele puzzels weer compleet mogen maken al is het wel een kwestie van geduld want het kan soms wel even duren voordat men dat ene stukje dat jij mist heeft opgeduikeld.

Wat mij betreft tekent Jan... samen met zijn maatjes Dick Heins en Rob Derks... nog heel lang verder. Met mijn nog geen 100 puzels heb ik er al wel veel maar ik ben een 'kleine' spaarder in vergelijking tot vele JvH-fans die beduidend meer dan mij op hun zolder ofzo hebben staan.

De slagtanden van de jonge Afrikaanse olifant Bumi groeien goed door! Dat mag ook wel, want een volwassen olifantenstier kan slagtanden hebben tot wel drie meter lang! Bij wilde olifanten is er wel iets aan de hand met die slagtandlengte. Uit onderzoek blijkt dat in olifantenpopulaties die veel last hebben van stroperij, er steeds meer vrouwtjes zijn zonder slagtanden. Hoe zou dat komen? Stropers doden vaak de olifanten met de grootste slagtanden. De olifanten zonder slagtanden zijn dus in het voordeel, want zij zijn geen doelwit. De slagtand-loze vrouwtjes geven hun genen vervolgens door aan hun jongen, waardoor er steeds meer olifantenvrouwtjes zijn zonder slagtanden. Ouwehand Zoo Foundation (Ouwehand's Dierenpark te Rhenen) steunt de Big Life Foundation, een organisatie die probeert stroperij tegen te gaan. Ook meehelpen? Kijk dan hier: https://www.ouwehand.nl/nl/natuurbescherming/ouwehand-zoo-foundation/ozf-projecten/afrikaanse-olifant-1




Triest dat 'we' als mensheid nog steeds niet de stroperij tegen kunnen gaan maar gelukkig laat Moeder Natuur haar macht zien door zelf in te grijpen en dingen aan te passen, al gaat dat natuurlijk te langzaam, maar onder mom van beter iets dan niets is het toch een mooi gegeven.

Wat is een film zonder muziek? Een vraag die al sinds het ontstaan van bewegende filmbeelden vele mensen parten heeft gespeeld. Denk maar aan de stomme film die in een zaal gedraaid werd met een orkest ervoor. (ik moet er niet aan denken maar dat terzijde). Veel muziek verdwijnt na een 1e hype of flopt gelijk al maar er is (gelukkig) ook veel muziek dat een soort van 'onsterfelijkheidsstatus' bereikt doordat het gebruikt wordt in reclames en films/series. Dat geld voor alle muzieksoorten, soms krijgt het een ander/aangepast arrangement maar toch. Er bestaat zelfs in ons land een Top 40 van reclamemuziek maar dat even terzijde.

Hieronder een LIED dat stamt uit 1982 van de Amerikaanse rockband Survivor, opgericht in Chicago in 1978. Het werd speciaal geschreven voor een film, Rocky #3, van Sylvester Stallone..

Ik zal de songtest erbij zetten, alsook de vertaling:



Er zijn tv-series die mij bijblijven, die ik dan ook bij herhaling bekijk, als dat kan tenminste. Ergens rond de tijd dat wij in Assen gingen wonen zag ik DEZE tv-serie voor het eerst. Helemaal mijn genre en bij het einde van elke aflevering zat ik wel te balen dat ik weer een week moest wachten voor de volgende aflevering. Gaandeweg bleven de seizoenen komen en werden het er 15. Dat aantal seizoen heeft gemiddeld 20 afleveringen per seizoen, een feestje want het verveelde me nooit en ik vind het echt knap dat je iets zo lang weet toe te passen.
Inmiddels hebben wij -vanwege de kosten-  de streamingsdienst-abonnementen allemaal weer stopgezet en kan ik het dus niet meer zien. Deze serie is niet de enige, er is nog een aantal dat ik al een paar keer zag en graag nog eens zou zien maar dat terzijde. The Black List is er eentje van en ook Lost staat in dat rijtje. Dat rijtje staat net even hoger op mijn ladder dan Engelse, Scandinavische, Oostblok en USA-crimi's die ik 'gewoon' op tv volg met al dan niet de herhalingen.  Maar goed, terug naar Supernatural dus, alhoewel ik niet de persoon in dit filmpje op nr. 1 heb staan van mijn favo's in deze serie... plaats ik nu wel iets van hem want het is gewoon te leuk om het niet te delen. Het is een herfilming van een scene uit de 6e aflevering van seizoen 4: "Weekend at Bobby's".
Een paar weken geleden kregen we een cadeautje van Ziggo... een jaar lang gratis een streamer en ja hoor... het staat er dus we zijn al weer een tijdje aan het bingen, heerlijk! Er zijn meerdere 'achter de schermen'-video's te vinden, je krijgt zo een aardig kijkje in de keuken van die filmindustrie en ook een beeld van de mensen die erin spelen, dat vind ik een leuke bijkomstigheid. Nou kan ik me ook wel voorstelleen dat onderstaande je niet aan zal spreken, het komt geheid anders op je over als je de serie noch de persoon kent. Voor iemand die ze wel kent, en fan is zoals ik, is dat wellicht anders. Ik vind het in ieder geval te leuk om niet te delen. 

Vanochtend vroeg zijn twee oudere olifantenvrouwtjes vanuit Belfast Zoo, na een reis per boot en over land, in Burgers’ Zoo gearriveerd. Een transport op deze schaal heeft veel voeten in de aarde, al maandenlang zijn de dierverzorgers en curatoren bezig met de voorbereidingen. Daarnaast zijn er ook aanpassingen gedaan aan het verblijf en aan de stallen én is een team van 4 mensen vanuit Burgers’ Zoo een aantal dagen in Belfast geweest om de dieren te leren kennen en van de dierverzorgers daar te leren over deze dieren. In de weken vooraf aan het transport hebben de vrouwtjes een uitgebreid kisttraining gevolgd, waar door ze rustig en vertrouwd in en uit de transport kist zijn gelopen. Het transport is, mede daardoor, erg goed verlopen. Voor nu blijven de olifanten nog even op stal om te wennen, en om (op afstand) kennis te maken met de andere olifanten. Zij zullen langzaam geïntroduceerd worden aan elkaar. Ze zijn dit weekend wel via de nieuwe bezoekersgang, in de stallen te zien!



Ik had er al een paar keer over geblogd want dat dit zou gebeuren speelt al een dik jaar... Ierse media meldde dit al maar Arnhem ontkende ... (communicatie is een dingetje hè)... kort geleden werd het dan toch bevestigd... Dunja en Yheeto zouden de reis aanvaarden en gezelschap gaan houden met Pinky en Saba. Burgers Zoo heeft dus vanaf vandaag 4 van die prachtige wezens... Nu zorgen dat ik ze uit elkaar kan houden zodat ik -wanneer we er weer zijn- de dames met juiste namen via foto's kan doorsturen naar Petra





Nu nog een datum prikken... en dan weer gaan genieten ... met een vleugje extra door bovenstaand kwartet en de resultaten zien van de verbouwingen van hun verblijven. 
<

(Dudley met Zuna, Kimani met Tia - Wildlands 2019) 


Photo Friday    Thema 26 juli 2024: Dad =  Pap"

Enige tijd terug schreef ik over de 'positief lijst', die e.i.n.d.e.l.i.j.k. door de overheid goedgekeurd werd in de wetgeving. Jullie weten wel, die lijst van dieren die wel -of juist niet- als huisdieren gehouden mogen worden. Er is al eeuwen een levendige handel in dieren, vooral de wilde dieren, er is een categorie mensen die het geen milimeter boeit of het dier er wel bij vaart of niet, zolang zij maar de eurotekens in hun ogen kunnen blijven voeden en hun zakken kunnen blijven vullen omdat hun klauwen kunnen blijven graaien.
Één van de slachtoffers van dat soort tuig is de Serval. Er zijn mensen die zo'n dier kopen want het is een 'leuk katje' en ach dat geklets over 'het is geen huisdier, je krijgt ze niet mak etc is onzin, mij lukt dat wel'. Totaal voorbijgaand uiteraard aan wat zo'n dier nodig heeft om fijn te kunnen leven. Is immers maar een hebbending.
Kortom... dat dier dus... mag niet meer gefokt noch verhandeld worden dus de verkopers op oa Marktplaats zitten met hun handen in het haar. Duhuhs... worden dieren gedumpt, of ze ontsnappen 'per ongeluk'... zo ook van de week toen serval Nala bij de geboden gelegenheid 'per ongeluk' de benen 'nam'.

Alhoewel in dat filmpje gesproken wordt over Stichting AAP, dat men daar geen plek zou hebben... was het natuurlijk geen optie het dier aan diens lot over te laten want dan zou het ingeslapen worden. Hoe bizar! De partij voor de dieren ... bestaat nog wel maar is met andere zaken bezig. Hun "Oog voor dieren(welzijn)" is al lang stekeblind!

En dus zette men zich bij AAP schrap en nam het dier toch op:
Serval Nala toch nog gered! Het is een bijzonder verhaal. Serval Nala (bij ons Noa genoemd) ontsnapte in de nacht van vrijdag 19 op zaterdag 20 juli in het Utrechtse Lexmond uit het huis van haar eigenaar. Die had het dier slechts twee dagen daarvoor goedkoop op Marktplaats gekocht. Nadat het dier haar flink gekrabd had en vervolgens ontsnapte, wilde deze eigenaar de serval niet meer terug... Nala (Noa) werd dezelfde avond opgevangen door medewerkers van de Dierenambulance in Vianen. Zij waren plots opgescheept met een lastige situatie: waar moest de serval naar toe? Ze klopten aan bij de Rijksoverheid om opvang te regelen, die niet wilden overgaan tot inbeslagname en suggereerden Noa te laten inslapen. Dit leidde tot grote verontwaardiging bij het personeel van de Dierenambulance. Ongeveer twintig medewerkers voerden daarom woensdagmiddag actie voor het RVO-kantoor in Den Haag. Ondanks onze forse wachtlijst voor servals besloten we alles op alles te zetten om plek maken voor serval Noa. Het alternatief, een gezonde serval laten inslapen, is wat ons betreft geen optie. Noa verblijft nu in onze Quarantaine, waar ze in alle rust kan bijkomen van de hectiek. In de tussentijd kunnen wij haar gezondheid onderzoeken en krijgt ze specialistische verzorging. Medewerkers van Dierenambulance Vianen en omstreken: ontzettend veel dank voor jullie geweldige inzet om het leven van dit dier te redden!


Er is veel meer info over Nala (Noa) te lezen dan dat ik hier heb geplaatst... wil je dat lezen neem dan een kijkje op: https://www.aap.nl/nieuwsbericht/stichting-aap-vangt-ontsnapte-serval-uit-lexmond-op/

Uiteraard heeft AAP geld nodig... wil je specifiek iets doen voor Nala/Noa? Klik dan op de link: https://www.aap.nl/help-serval-noa/

Dit soort dingen... ik probeer het te relativeren maar dat mijn hart een negatieve slag overslaat kan ik niet ontkennen noch stoppen. Ben blij dat wij donateur zijn en AAP niet in onze noodzakelijke bezuinigingslijst stond toen ik dingen moest gaan regelen omdat man met pensioen thuis kwam en ons inkomen dus fors daalde. 

#66) 24 juli 2024: Zomerse mayonaise-ijsjes

Samenwerkingsverbanden die leiden tot mooie zaken... kom maar op, ik hou er van.


Zo ook mijn 'thuispark' Wildlands die tal van dat soort verbanden heeft op alle mogelijke vlakken. Zo werden er onder andere al eens een serie verschillende tassen gemaakt van vinyldoeken die een tijdland als afscheiding waren gebruikt omdat het deel erachter in de steigers stond. (zie hieronde)


Zo is er een kinderboek (bovenaan dit bericht) uitgegeven dat geschreven is door een personeelslid, over een jongetje dat avonturen in de dierentuin beleeft. En natuurlijk zijn er ook tal van samenwerkingsverbanden achter de schermen tbv dierenwelzijn optima forma maar dat is niet waar ik het hier nu over wilde hebben.

#metzorggemaakt is de naam van een nieuwe lijn met producten zoals dierenkaarsen, vogelhuisjes en kunst, die nu in onze winkel De Expeditie te koop is. Een hele bijzondere collectie want al deze producten zijn gemaakt door cliënten van Cosis #metzorggemaakt Lees meer op: https://www.wildlands.nl/cosis-en-wildlands-slaan-handen-ineen



Tas en boek heb ik in huis, en tal van andere zaken sinds jaar en dag aanvullend, mijn collectie dierenparkitems groeit zo gestaag... Van deze actie heb ik nog niets maar dat komt ook vast wel goed...

Kortgeleden schreef ik over een streepjeswissel... een giraffenman ging van Gaia Zoo uit Kerkrade naar Burgers Zoo in Arnhem. De giraffenman van Wildlands ging op zijn beurt daarna naar Gaia Zoo en Wildlands kreeg van uit Oostenrijk een nieuwe giraffenman. Vanuit Beekse Bergen ging een giraffenman naar Artis. Allemaal redelijk gewoon in de dierenwereld waarin fokprogramma's gehanteerd worden om schone bloedlijnen te hebben én behouden door niet willekeurig mannetjes- bij vrouwtjesdieren te zetten.

Dat -net als mensen- dieren ook moeten wennen aan hun nieuwe omgeving is logisch, ja toch?! Soms gaat het in 1x goed en soms in meerdere keren, bij de één gaat het sneller dan bij de andere, bijna altijd lukt het al zijn er ook voorbeelden waar het niet lukt, gelukkig komt dat niet zo heel vaak voor.

Het giraffenmannetje dan van Gaia Zoo naar Burgers Zoo verhuisde is de in Chester Zoo te Engeland geboren Narus, inmiddels 7 jaar jong, geboren op 3 april.
Burgers ZOo plaatste een video waarin hij in beeld komt en men wil laten zien dat een dier niet altijd gelijk gewend is, dat dat tijd vergt maar ook lef... In deze video besteedt men daarnaast ook aandacht aan de jongedame giraffe, Alex-Bertine, die geboren werd op 9 februari. Vanwege haar niet zo vlekkeloze geboortestart werd ze langer dan normaal in de gaten gehouden en verbleef ze ook met een deel van de kudde op de kleine savanne ipv de grote.

Nieuwe giraffe durft de stal niet uit. Er is een nieuwe giraffe in Koninklijke Burgers' Zoo komen wonen. Dit is een giraffenman. Hij komt bij de vrouwengroep staan omdat hij voor nageslacht mag gaan zorgen. De nieuwe man komt uit GaiaZoo in Kerkrade en komt vanwege het populatiemanagementprogramma naar Arnhem. Een giraffentransport is niet vanzelfsprekend. Door de enorme lengte van de giraffe is het een uitdaging om een giraffe van A naar B te vervoeren. Daar is een speciale giraffetrailer voor ontworpen. De giraffe loopt de trailer in en vervolgens wordt het dak met een hendel naar beneden geschroefd. De giraffe gaat liggen en zo kan de trailer met giraffe en al onder de Nederlandse viaducten rijden. 

Dat ik fan ben van Burgers Zoo is vast wel algemeend bekend inmiddels, na mijn 'thuispark' zeker mijn nr. 2.
Sinds vorige week 7 jaar geleden, opende een nieuw verblijf in het park, dat de naam Mangrove kreeg waarmee ook de link naar de samenwerking tussen Burgers Zoo en beschermingsorganisaties in Belize in beeld wordt gebracht.
Als je in de Mangrove binnenkomt is het vaak even geduld hebben tot brillenglazen, en vooral de lenzen van de fotocamera's, weer droog zijn en je helder zicht hebt. Pracht en praal aan groei en bloei in schitterende kleuren van Moeder Natuur maar ook de dieren die je daar kunt aantreffen, ook al is het een kunst om bepaalde dieren te spotten want hun schutkleuren werken perfect. Een paar dagen geleden zijn 'nieuwe' dieren aan de collectie van de Mangrove toegevoegd...


Reusachtige heremietkreeften uitgezet in de Mangrove. Er leeft sinds kort een aantal nieuwe dieren in de Mangrove; heremietkreeften; bijzondere kreeften die hun achterlijven in schelpen verstopt. Deze grote heremietkreeften zijn nu te zien in de zoutkreek waar onder andere ook de wenkkrabben, degenkrabben en vieroogvissen te vinden zijn. Naarmate een heremietkreeft groeit wordt zijn schelp steeds een beetje krapper. Daar hebben ze wat op bedacht, om de zoveel tijd verwisselen de kreeften van schelp. Om die reden liggen er ook verschillende schelpen in het verblijf waar ze naar kunnen wisselen als ze dat willen.

Wanneer we weer gaan is nog even de vraag... het wachten is op Dunja en Jheeto, 2 olifantendames uit het Ierse Belfast die 'eerdaags' arriveren. Burgers Zoo deelde van de week al de foto's van het nieuwe olifanten-binnenverblijf dat na grondige verbouwing klaar is om de nieuwe bewoonsters te ontvangen en hen samen met Pinky en Saba alle luxe te kunnen bieden die ze nodig hebben. Zodra ik dus weet dat die dames er zijn... wordt er een datum geprikt, een scoot gereserveerd en gaan we zuidoostwaarts tuffen... én dan weer enorm genieten van één van de mooiste dierenparken die ons land rijk is. 

ZOals bekend ben ik vaak te vinden in dierenparken... en ook wel bekend ondertussen, neem ik aan, ik praat eerst voordat ik nadenk. Bovendien stond ik achteraan in de rij toen Onze Lieve Heer / De Voorzienigheid tact uitdeelde. ALs je daarbij dan ook nog bedenkt dat ik het van niemand accepteer dat er schade aan een dier wordt toegebracht... tja, dan kon je nog wel eens een kruitvat bij je hebben als je met mij in een park loopt en mijn ogen/oren iets onacceptabels spotten.

Ik zou er een boekje (wat zeg ik? boekje?? Encyclopedie!!) over kunnen schrijven wat ik de afgelopen jaren heb moeten constateren tot mijn spijt. Een bezoek aan een dierenpark is altijd feest maar niet onverdeeld plezierig. Er is een categorie bezoekers dat de stelling hanteert: "ik heb betaald voor mijn entreekaartje dus ik mag doen wat ik wil, het park is er voor mijn plezier". Dat wordt dan heel letterlijk genomen!! In elk park staan (helaas uiterst noodgedwongen) om de zoveel meter prullenbakken, menigeen gooit diens afval er ook wel in maar de andere menigeen niet, die laat het vallen waar men op dat moment staat of loopt, soms op cm's van de prullenbak af. Ongelofeloos!!

Een ander voorbeeld vind ik -en velen met mij- helaas veel schrijnender.
Ik heb het hier over het voeren van dieren. Ik begon dit blog al met foto's van bordjes die je overal ziet. Als mensen die al lezen dan doen ze er (bijna altijd) niks mee. Zeg je er iets van, krijg je de meest idiote dingen naar je hoofd geslingerd. Niet dat mij dat iets boeit maar ik ken mensen die daardoor niets meer durven zeggen.
Voorbeeld 1:Ooit liep ik in Wildlands en bij de savana was een giraffe bezig gras te plukken. Er stond een moeder bij met een tweetal kinderen van rond de 7-10 jaar. Moeders trekt een zak pretzels uit de tas, overhandigt die aan de kinderen en zegt: "geef dat maar aan de giraf, is veel lekkerder dan gras"... Ik stop ze gelijk en vraag de moeder hoe of gras smaakt want dat staat duideijk bij haar op het mene die avond. Ze is verbijsterd in 1e instantie en vervolgens krijg ik een kanonade zonder weerga over me heen, waar ik me wel niet mee bemoei?! Waarop mijn antwoord heel duidelijk is: "Overal staan bordjes dat de dieren niet gevoerd mogen worden, u leert uw kinderen dat dat kennelijk niet voor u / hen geldt. Heeft u enig benul van hoe kwetsbaar de gezondheid van de dieren is? Dat ze een speciaal dieet volgen? Dat uw pretzel hun dood kan betekenen?" Haar reactie: (je gelooft niet maar 't is echt waar"): wat maakt die ene pretzel nou uit? Ik kook ondertussen van zoveel egoïsme gecombineerd met uiterste stupiditeit. "Mevrouw" sis ik met mijn kiezen en tanden op elkaar om netjes te blijven, Er komen gemiddeld 7.500 bezoekers per dag. 1 pretzel is al dodelijk als het verkeerd valt, hoe denkt u dat 7.500 pretzels de gezondheid van dieren beÏnvloeden?". Anita was bij mij, die had al een paar keer aan mijn handen getrokken en nam me bij de arm om me weg te trekken. Zuchttttttt
Voorbeeld 2: Jaren terug liep ik Dierenpark Amersfoort, bij het gibbonsverblijf een bordje aan de omheining "Niet voeren, dieren hebben een eigen dieet". Er staat een vader met 2 kinderen, lagere school leeftijd. Die vader pakt een zak tumtums uit zijn jaszak en geeft dat aan de kinderen. "Hier, geef dit maar, dan komen ze wel dichterbij". ... voordat ik iets zeggen kan trekt zijn dochtertje haar hand terug en zegt: "Pahap!!, Kun je niet lezen? Het mag niet, dat staat hier duidelijk!". Tot mijn stomste verbijstering hoor ik die vader antwoorden: "dat geldt niet voor ons hoor, doe nou maar gewoon wat ik zeg.". Tja, toen bleef ik niet stil natuurlijk. Kinderen glommen van trots en vader droop met staart tussen de benen af toen ik uitgesproken was.
Voorbeeld 3: Dit betreft de bordjes zelf... in Wildlands zijn de bordjes aangepast op het gebruikte thema. Zoals je kunt zien aan bijv de tekst in het Afrikaans dat je aantreft in Serenga als je richting de savanne loopt. Nou zijn er mensen die items sparen, zo ook items van een dierenpark, doe ik zelf ook. Op zekere dag liep ik in Wildlands dus... en loopt mij iemand voorbij met een rugzak op. Uit die rugzak steekt een paal met daaraan de bordje. Compleet stomgeslagen sta ik naar adem te happen. Ik zie een personeelslid lopen en die schiet ik aan, die gaat achter die mevrouw aan. Ik pak mijn telefoon en bel met het frontoffice om dit te melden en te vertellen dat een medewerker op de persoon in kwestie is afgestapt en wellicht hulp nodig zal hebben. Té bizar voor woorden toch, hoe verzin je zoiets?!
Voorbeeld 4: Ik zit op het terras van het prairiecafe in Serenga en ik kijk uit op een metershoge - en meterslange muur van opgestapelde keien. Om de 5 meter ofzo staat een bordje: "Niet klimmen". En wat schetst (niet) mijn verbazing; een jong gezin staat te kwijlen bij hun prinsje dat heel ondernemend en zelfstandig de keien opklimt. Ik erop af, ik wijs hen op de bordjes. Krijg als antwoord, ach hij maakt ze heus niet stuk hoor. Zuchtttttttt dus ik vraag: "Enig idee waarom die bordjes er staan?" Niet dus, hebben ze niet, staan stompzinnig hun schouders op te halen. Waarop ik dus zeg: U laat uw kind naar boven klimmen... wat nou als hij boven is en kukelt er aan de andere kant weer vanaf naar beneden?"... Wederom (zoals verwacht) alleen maar een schouderophalen. Waarop ik met een duidelijk hoorbare grinnik zeg: "ik hoop voor u dat de 4 ijsberen achter deze muur geen honger meer hebben", draai me om en loop weg... achterom kijkend enkele seconden later, zie ik vader het kind naar beneden plukken.
Voorbeeld 5: Veel mensen weten (niet) dat een nijlpaard het gevaarlijkste landdier ter wereld is. Boven de nijlpaardenpoel in Wildlands staat (uiteraard) een hek met gevlochten touwen, te hoog voor een nijlpaard om het te bereiken vanuit het water, veilig in die zin dus. Sta ik daar, komt er een moeder naast me staan, zet haar hummeltje van nog geen jaar op dat hek, legt 1 arm/hand om het kind heen en verdiept zich in de gsm in haar andere hand. Gelijk vliegen rampzalige beelden over mijn netvlies... dus ik tik haar aan en vraag haar op mijn allervriendelijkst, het kind van dat hek af te halen. Wat ik als antwoord krijg zal ik niet herhalen, daar lusten de honden geen brood van. Ik reageer daar niet op en zeg: Zo jammer dat u niet beseft hoe kostbaar het leven is dat u daar in uw ene hand heeft. Ik besef dat helaas wél maar al te goed en ik weiger dan ook de komende nachten wakker te liggen noch nachtmerries te hebben van beelden op mijn netvlies omdat u uw gsm belangrijker vindt dan uw baby. Ik w8 haar weerwoord niet af en loop weg. (zelfbescherming soort van).

Er zijn zovele voorbeelden te meer. Niet eentje specifiek maar wie van ons kent niet de verhalen van dieren die afgeschoten werden in parken omdat mensen te dom/egoïstisch zijn om te doen wat het park van hen vraagt. Zich te gedragen als nette fatsoenlijke volwassen mensen die hun verstand gebruiken én dat uiteraard ook op hun kroost overbrengen. Denk aan de media die melding maken van een Frans gezin in Beekse Bergen. Tegen het verbod in gingen ze op de autosafari tóch uit de auto om dichterbij de cheeta's te komen en daar te lunchen. Godzijdank is het goed afgelopen maar dat gezin heeft wel het park voor de rechter gesleept vanwege gevaarsetting. Ook andere parken kregen/krijgen hiermee te maken bijv. nadat iemand gebeten was door een aapje omdat het dier brood voorgehouden werd, aapje op hand/arm levert leuke foto's op toch?! 

Dit zijn paar een paar voorbeelden, ik kan nog uren doortikken. Gelukkig zie ik ook 'goeds'; mensen die wel weten hoe het hoort, die beseffen dat ze ergens te gast zijn en dat er regels zijn waaraan men zich dient te houden, ondanks de prijs van het entreekaartje, parkeren en wat al niet meer. Ik zie gelukkig ook in alle parken vrijwilligers lopen en een deel daarvan spreekt mensen aan op hun wangedrag, niet iedereen durft dat, laat staan na een mega-asociaal weerwoord. Ik ken de lengte van mijn eigen (vaak niet eens aanwezig) kort lontje dus ik loop vaak weg zonder het weerwoord af te wachten als ik denk dat alles dat gezegd moest worden wel gezegd is. Ik heb enorm respect voor vrijwilligers van dierenparken en andere mensen vanuit publiek die wel geduldig en rustig blijven om met misdragers in gesprek te gaan/blijven om dingen keer op keer op keer uit leggen. Al met al in de hoop dat ooit ergens een kwartje gaat vallen en de kinderen zien/horen hoe het wel moet zodat zij hun kinderen weer kunnen leren respect te hebben voor elke levensvorm én dat we de wereld niet voor onszelf als individu hebben maar slechts een klein deel, dat we met zijn allen moet delen, koesteren en onderhouden.