Photo Sunday ~ Zondag 31 maart: Panorama

Begin jaren '70 ging ik op dansles, zoals (bijna) ieder kind dat toen in de 6e klas van de lagere school zat. Al snel had ik dansen die ik liever danste dan andere. Één van mijn favorieten was de Engelse Wals en onze dansleraar dhr. Versteegh (van Dansschool Heuving) draaide dan meestal dit nummer.
Het nummer is door tal van artiesten gecoverd, het origineel stamt uit 1967 en is van Merle Haggard met zijn band The Strangers. In 1975 werd het gecoverd door de Nederlandse band De Tumbleweeds. welke werd opgericht in 1967 door de Kaatsheuvelse broers Ad en Ton Masseurs, aangevuld met Dick van Krimpen, James Bordes en Laura Bordes. Later voegden hun broer Berry en hun zus Ine zich bij de band. In 1973 was de band de eerste Europese countryband die achter het IJzeren Gordijn speelde tijdens een twee weken durende tournee door Roemenië



* Fijn Zwijmelweekend iedereen! * ~ *

 

Inmiddels heb ik er al vele uren, wat zeg ik, dagen opzitten met het zoeken, lezen en videootjes bekijken, om te ontdekken wat hier op blogspot kan en wat niet, en hoe het allemaal werkt.



Wat niet standaard is maar ik ondertussen wel voor elkaar kreeg: 
a) Laatste / Recente Reacties.

Photo Friday  Thema 29 maart 2024: "NAT"

Lang verhaal kort.... 

Na een week veel lezen in 3 talen om antwoorden te krijgen op mijn vragen weet ik inmiddels genoeg om de verhuisbeslissing ook te kunnen nemen. Mijn abo's bij wp zijn opgezegd dus over enige tijd zal daar de layout wijzigen in een standaardversie en zal de blog weer overstromen met tal van reclame-uitingen. 

Alles dat ik ontdekte over het functioneren hier bij Blogspot deed blijdschap in mij ontstaan en groeien. Alle vragen die ik had zijn op 1 na beantwoord en die ene vraag is geen halszaak dus niet zo superbelangrijk om alle ellende van wp ervoor te accepteren. 

Kortom...ik hoop jullie allemaal hier weer (en voortaan) te mogen verwelkomen en begroeten! 

Baku komt gelukkig niets te kort.

Het begin is er, ik schreef er HIER gisteren al over.

Aukjes Foto-Uitdaging Tea Topic in Beeld #10 sinds 6 januari 2024

Woensdag 27 maart is de vraag:
Hoe ben je de afgelopen vijf jaar veranderd? (foto's zijn aanklikbaar)

Het begin is er... 

Wat ik al ontdekte:

a) Blogposts maken en plaatsen, al dan niet met inplannen. 
b) Hoe tekst te bewerken in blogposts
c) Hoe afbeeldingen te gebruiken in blogposts en zijkolommen
d) Themakeuze - layout aanpassingen
e) Kopfoto
f) Pagina's toevoegen
g) Tabellen en cellen invoegen via html

Wat ik nog niet ontdekte (en wél graag wil weten):
1) Hoe krijg ik 'recente reacties' in een zijkolom?
2) Waarom krijgen transparante afbeeldingen in blogsposts een witte achtergrond?
3) Hoe weet ik -zonder op de blog te kijken- of er reacties binnenkwamen?
4) Hoe zie ik wat de url van mijn bezoeker is die een reactie achterliet?


Kortom., door vragen wordt men wijs... 
Mijn vraag is dus (terwijl ik zelf blijf zoeken uiteraard) 
Hoe zet ik mijn vraagtekens hierboven om in uitroeptekens?

Wie het weet mag het zeggen... 
Roept u maar.....

Al tijden is WordPress de boel aan het verzieken en mijn irritatie wordt er niet minder op. Allerlei leuke en handige zaken zijn verdwenen en vervangen door dingen waar je als huis-tuin-&-keuken-blogger niets mee kunt. Hen benaderen via hun helpdesk levert 9 van de 10x geen antwoorden op, of in ieder geval totaal niet ter zake doende antwoorden. Je weet wel: kastje-muur-verhaal. Tal van voorbeelden kan ik opnoemen, leuke en handige widgets zijn verdwenen, de functies van bepaalde widgets zijn verslechterd. De manier van bloggen zoals we kenden is vervangen door blokkendozen. Het werkt voor geen meter in mijn beleving, gelukkig was ik toentertijd snugger genoeg om de klassieke editor te activeren en daar ben ik nog steeds blij mee. Op mijn andere blogs kon dat niet en zit ik dus vast aan dat blokkengedoe en dat irriteert me mateloos, ik kan daar maar niet aan wennen. En dan de pop-ups, allerlei dingen die WP je door de strot duwt als gebruiker én als bezoeker. De wijze van reageren bij anderen, wat soms niet eens kan om onduidelijke redenen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Nou ben ik niet voor één gat te vangen en heb ik veel ontdekt inmiddels door zoeken en uitproberen. Dat laatste leverde wel eens een 'zwart beeld' op maar gelukkig maakte dat niet dat ik daardoor angstig werd en niets meer durfde. Ik heb een abonnement bij WP omdat ik de reclames niet wil zien, maar vooral ook dat mijn bezoekers niet aan wil doen. Die kosten zou ik de moeite waard vinden als er verder geen problemen zijn maar dat is natuurlijk niet zo. Het is inmiddels overduidelijk dat WP totaal schijt heeft aan diens gebruikers, vooral aan diegenen aan wie ze niet genoeg kunnen verdienen. Na weer een discussie de afgelopen dagen was ik het helemaal zat en heb ik een nieuw blog gestart bij Blogspot.com - - - Ik ga kijken of ik 'dubbel' ga bloggen om me de werking van blogspot eigener te maken. (ja ooit had ik er ABC-Wednesday maar dat is al weer eeuwen geleden en uit mijn geheugen verdwenen, ik moet het dus opnieuw ontdekken en uitvogelen.) Ik blijf vooralsnog hoofdzakelijk op WP maar voor hoelang, zal de tijd moeten wijzen. Bovendien wil ik ook eerst de functies van Blogspot verder uitpluizen en ontdekken wat ik daar wel of niet kan. Zoals jullie wel weten freubel ik graag om 'zelf jasjes in elkaar te naaien' en ondanks dat ik wel leuke thema's tegenkwam is er niet eentje bij die ik 'eeuwig' wil gebruiken. Kortom... ik zit op de Wip-Wap (ja Vonnie, lach maar!!)

De zeehonden hebben hun intrek genomen in het park en daar hoorde natuurlijk een feestelijke opening van hun nieuwe leefgebied bij!
Dock16 werd geopend en wij waren hier natuurlijk bij!
We spraken onder andere met directeur Julius Minnaar over het nieuwe gebied in het park en vroegen hem ook of hij al zenuwachtig is voor de komst van de koning naar het park...

Coach Bert -Wie kent hem niet- heeft het plan opgevat maandelijks een schrijf-uitdaging te gaan organiseren. Je kunt er HIER alles over lezen. Vooralsnog is dus de enige regel dat je een verhaal schrijft over de 3 woorden die Bert prikt. Op 14 maart koos hij voor de woorden: Verfstof - Kronen - Infanterist

NB: Deze blogpost staat al bij wp omdat het van februari is en ik deze blog hier pas eind maart startte maar aangezien dit nog een redelijke nieuwe uitdaging is wil ik graag deze betreffende categorie hier bij Blogspot compleet hebben. Zodoende dus de 1e en de 2e edtie overgezet.

De brievenbus klepperde...en eenmaal in de gang zag ze een enveloppe liggen met daarop een handschrift dat ze niet herkende, dat verhoogde haar nieuwsgierigheid. Ze ritste de envelop open en er viel een chique kaart uit waarop in sierlijke letters stond geschreven: "Uitnodiging voor gekostumeerd bal" Nou als ze ergens geen zin in had was dat het wel, ze zuchtte diep, kon ze hier onderuit en zo ja hoe dan? Ze legde de envelop met kaart op de keukentafel en liep terug naar haar werkkamer. Aandacht voor haar werk was vervlogen, haar gedachten dwaalden af en haar ogen leken zich vast te kleven aan het levensgrote portret van haar vader dat in haar (zijn voormalige) werkkamer boven de open haar hing. Dat zij in zijn voetsporen was getreden was voor hem altijd de kroon op zijn werk geweest, hij had haar vanaf kleins af aan geënthousiasmeerd met zijn verhalen. Soort van compensatie was het wel bij gebrek aan een zoon want vrouwen bij de infanterie was niet echt iets dat algemeen geaccepteerd was. Toch kroop de verfstof van vaders bloed ook door haar aderen en had ze heel haar leven gewijd aan haar beroep. Uitnodiging, gekostumeerd bal... ineens wist ze het. Het enige dat ze moest doen was een masker vergaren... voor de rest had ze alles in de kast, ze ging gewoon als zichzelf. Nog nooit had ze zich als iemand anders voorgedaan en daarmee zou ze ook nu niet beginnen.  Ze liep naar haar slaapkamer en opende haar werkkledingkast. Daar hing een aantal uniformen in, verschillend per noodzakelijke gelegenheid. Koningsgezind als ze was streelde ze liefdevol over de geborduurde kroontjes op de diverse revers. Eén van haar kostuums was bevlekt met tal van kleurtjes verfstof, een glimlach van oor tot oor trok over haar gezicht toen de herinneringen aan het personeelsfeestje met paintballschieten door haar hoofd schoten.  Een bevlekte infanterist met een masker voor der gezicht, niemand zou haar herkennen en dus hoefde ze geen smoes te verzinnen om onder dat feestje uit te komen, sterker nog, ze zou wat geintjes uithalen zo her en der, een schaterlach ontsnapte aan haar en kaatste door de slaapkamer.