NK-PHPD-MD

Vorige week maandag, toen we in Wildlands waren, kreeg ik onder mijn jurk bezoek. Ongewenst bezoek en net voordat ik ze hardhandig de deur uitzette lieten ze na hun 1e spoor nog een paar na. Het duurde even voor ik de angel eruit had maar dat lukte gelukkig. Bizar hoe gevoelig zoiets kan zijn. Naarmate ik vermoeider werd ging het lopen moeilijker, het been deed gewoon regelrecht zeer, idioterie toch, van een wespensteek, toe effuh, doe normaal.

Inmiddels zijn we ruim 1 week verder en nog steeds heb ik er last van.

Vaak lig ik 's avons in bed, voor het slapen gaan, nog even te babbelen met een zeker iemand. Iemand die -laten we het op zijn zachtst zeggen- nogal wat voor de kiezen kreeg. Toen ik haar vroeg hoe het ging zei ze: goed, met mij gaat het altijd goed, zo niet dan toch. Ik klaag gewoon niet zo snel... jij toch ook niet?. Nouhou, antwoordde ik, best wel hoor, als ik voor een spiegel sta ..... Dat herkende ze gelukkig wel.

Dus tja... wordt de titel van dit bericht al wat duidelijker?

NK = Niet Klagen... / PHPD = Pijntje Hier Pijntje Daar... / MD = Maar Dragen.

Die NKMD is onlosmakeljk verbonden met één van mijn oma's. Zij woonde zelfs nog een lange tijd bij ons in nadat mijn opa was gestorven, ik zat toen net op de middelbare, puberend tot en met. Iedere keer als ze zei: "niet klagen maar dragen'... had ik op mijn lippen liggen "doe dat dan ook eens niet". Ik sprak dat niet uit, keek wel uit, ik had rake klappen gekregen... maar man man man, vrouw vrouw vrouw, wat kon zij zeuren, ze deed niets anders.
In mijn hoofd noemde ik haar altijd: "ol zemel". (oude zeur).
Ik haatte het dat ik mijn slaapkamer met haar moest delen en sprong dus ook, niet één maar wel tien gaten in de lucht toen ze e.i.n.d.e.l.i.j.k. verhuisde naar een bejaardentehuis.
Enkele jaren later was ze gek op die gozer waarmee ik thuis kwam.. inmiddels bijna 43 jaar getrouwd ook. Als we kwamen stuurde ze mij altijd weg en hij moest dan bij haar blijven zitten.
Herinneringen dus, ze heeft zich onvergetelijk gemaakt met de uitspraak van de afkortingen. Verder had ik geen oma aan haar. Later snapte ik dat wel; hordes, hordes kleinkinderen, na kinderen en schoonkinderen uiteraard, broer en zussen, zelf bastaardkind en naast het runnen van een groot gezin moest ze de winkel draaiende houdende en zich van alles laten weggevallen door haar agressieve echtgenoot. Ondanks dat hij in een rolstoel zat was zij degene die de meeste klappen opving, fysiek en mentaal. De verhalen die ik hoorde in mijn vroeg volwassen jaren van mijn lievelingsoom & -tante, daar zou ik een boek mee kunnen vullen. Hij was de oudste van 8, mijn moeder de jongste.

Kortom...
Klaag klaag klaag..... mijn been irriteert...
Mijn phpd... mijn pijntjes hier pijntjes daar...
MIJN wked... wel klagen en dragen *grijns...

Heb én hou het goed.

PS. Als je reageert met instellingen anoniem... laat dan in de reactie aub je naam achter zodat ik weet dat jij het/hier was, dank je well.