3 Woorden Van Bert #18

De maandelijkse schrijfuitdaging van Coach Bert.
Op 31 juli 2025 koos hij de woorden: Reflecteren - Glijmiddel - Non

Ze keek naar de kaart in haar handen, zojuist had ze die van de deurmat opgeraapt...
"Uitnodiging", stond erop in zwierige letters...
Auditie??? Een verkleedfeestje??? Zijn ze nou helemaal belatafeld? Weten ze nou nog niet dat ik een gruwelijke pl.hekel aan feestjes heb én ál hélémáál als ik me moet verkleden? 

Gramnietig als de sodemieter legde ze de kaart op het kookeiland en dook de koelkast in. Terwijl ze haar arm naar voren strekte schoot ze als door een spook besprongen terug en knalde de deur dusdanig hard dicht dat de verzameling kruidenpotjes die er bovenop stond vervaarlijk rammelde. Even, heel even leek het erop dat alles naar beneden zou kukelen maar dat gebeurde gelukkig niet. Zie je nou wel, zelfs scherven die geluk brengen worden me niet gegund, mopperde ze, en dan gelijk mij over de rooie jagen zodat ik aan het schransen ga zeker... ja da-haaggg, dáár doe ik niet aan mee, vandaag niet! Basta, punt, bekijk het, krijg het heen en weer, de pip er ook gelijk maar bij.

Haar humeur zat al onder het vriespunt en die kaart op de mat vinden maakte het er niet beter op. Ze wist hoe het ging met die familiefeestjes, ome Henk, tante Truus en consorten, de één nog vervelender dan de andere en uiteraard wilde iedereen knuffelen en zoenen. Ze rilde bij de herinneringen en gedachten eraan dat ze dat weer ondergaan moest.
 "Je moet vooral naar je eigen gedrag kijken en niet dat van anderen" had haar psychiater haar voorgehouden, waarom vind je dit, waarom vind je dat.... reflecteer daar eens op en dan komen er vast allerlei inzichten waar je mee voort kunt. Krijg de hik met je gereflecteer, herhaalde ze in gedachten... waarom moet ik iedereen nemen zoals die is en lijkt het de doodstraf te verdienen dat ik me niet wil aanpassen en zijn zoals zij willen dat ik ben?

Ze wilde de keuken uitbenen maar die kaart op dat kookeiland leek met onzichtbare draden aan haar verbonden. Ze zette haar voeten stil, draaide zich op haar hielen rond en keek naar die kaart... de mondhoeken krulden langzaam omhoog. Ik zal ze wel krijgen! Ik me aanpassen? D8 ut niet! Het is hun beurt!! Haar humeur klaarde rap op, ze graaide haar jas, haar gsm, fietsleutel en amper 5 minuten later vloog ze als een razende Roelanda de straat uit. 

De dag van het feest was aangebroken... ze had de nacht ervoor amper geslapen, de voorpret was mega. Om te voorkomen dat iemand haar kostuum kon spotten had ze de logeerkamer angstvallig gesloten gehouden, op slot zelfs, de sleutel telkens in haar beha gestoken. De uren kropen traag, tergend bijna, voorbij. Na het avondeten ging ze naar boven en sloot zich op in de badkamer. Het huis was leeg, iedereen was al naar het feest onderweg. Ze had een smoes bedacht, of de anderen dat geloofd hadden of niet, had haar niet geboeid. Ze zou later binnenkomen en alle aandacht krijgen, wedden?!

Van zwarte afvalzakken, die ze aan flarden had geknipt en kriskras aan elkaar gelijmd had ze een lang gewaad gemaakt. Onderin de zoom zat een soort goot... en een onzichtbare slang zat vast aan een container op haar rug die in een rugzak zat. Via haar haar omhoog naar onder haar hoed en met 1 druk op de knop stroomde daar glijmiddel uit, via buisjes verwerkt in lange rijen witte watten die aan alle kanten drupten. Ze had het uiterst nauwkeurig opgemeten, haar gezicht bleef schoon maar verder zat ze er van top tot teen onder. De goot in de zoom van haar habbijt pompte de opgevangen glibberigheid terug naar boven die container weer in...

Op de bewuste locatie aangekomen was het een gekakel van jewelste, veel volk, niemand die zijn ratel stil had, iedereen wilde het hoogste woord voeren met als resultaat dat niemand dat hoogste woord had want niemand kon de ander verstaan, sterker nog, had er ook geen aandacht voor. Wel hoorde ze haar naam een paar keer voorbij komen, toen ze nog achter de deur stond. "die komt zo, die is wat later... bla bla bla".... 

Ze pakte haar gsm uit haar zak... zocht haar muziekspeler op...zette de volume wagenwijd open.... en onder begeleiding van Julie Andrews stiefelde ze de kamer in. Met haar armen wijd gespreid de lucht in: vroeg ze aan het verstomde gezelschap: "Ben ik hier op de juiste plaats voor de auditie van non van Sound of Music?"

Heb én hou het goed.

PS. Als je reageert met instellingen anoniem... laat dan in de reactie aub je naam achter zodat ik weet dat jij het/hier was, dank je well.