Alfabet van het leven - 2J

Zal ik wel, zal ik niet... die vraag zat de afgelopen weken dagelijks/wekelijks/maandelijks in mijn hoofd... hopelijk krijg ik die stem met dit blog tot zwijgen! 
Stokjes in blogland, al 'eeuwen' een gegeven waar sommigen blij van worden en er aan mee doen (zoals ik dus) en velen niet omdat ze het niet leuk vinden of wat ook maar als reden hebben om het niet te doen. 
Stokjes... na mij was ook Liesbeth er fan van... en veel stokjes namen we van elkaar over, we tipten elkaar erop.. en we deden ze tegelijkertijd maar toch net weer ff anders. 
Ook deze -Alfabet van het leven-.

Afgelopen november deden we hem beiden...  Liesbeth HIER en  ik HIER, het gehele alfabet in één keer. Beiden kwamen we, zonder dat we het van elkaar wisten, tot de conclusie dat we dat eigenlijk niet hadden moeten doen; dat het leuker zou zijn geweest het letter voor letter te doen.. en zodoende startten we daar dan ook mee. Bijna tegelijkertijd, en toch net weer ff anders, ook weer zonder dat we dat van elkaar wisten.

27 januari werd nr. 7 op haar blog gepubliceerd... ze had altijd blogs in het vooruit klaar staan...  nr. 6, nr. 5 behoorden daar ook toe. Gepubliceerd na de schok die wij ervoeren toen we van haar verscheiden op 3 januari hadden vernomen... soort van 'afscheid nemen in stapjes?"

En toen... toen zakte bij mij de moed in de schoenen om dit stokje voort te zetten. Het voelde echter eveneens niet oké want 'opgeven' is nu eenmaal niet iets dat bij mij hoort. Ik begin iets en maak het ook af, ik stop nooit halverwege, nooit gedaan, dus ook nu niet meer beginnen. 
Dus: "Zal ik wel, zal ik niet..." krijgt per vandaag antwoord: Ik zal!
De laatste letter die ik -ook al met tegenzin- deed was de - i - op 30 januari
Dus vandaag dan maar verder met de J.

(foto uit ALBUM Beeldentuin Gees - 2 augustus 20024)

In GEHELE alfabent schreef ik bij de j over "Johannes", zowel man als zoon heten zo, zij het dat man er nog 2 namen (Wilhelmus Antonius) bij heeft en zoon 1 (Antonius)... familietraditie die wij nog wel volgden maar zoon tzt ongetwijfeld niet gaat doen, maar dat terzijde. 

De j. (positief)
Jong... tja, dat ben je natuurlijk niet (meer) als je 60+ bent... al ben je ook nog niet (écht) oud. Tal van spreuken en gezegdes zijn er wel als het om leeftijd etc gaat, om hoe je je voelt en wat al niet meer. Jong of oud, van lijf, van geest... wordt echt niet alleen bepaald door de fysieke leefjaren en staat van geest. Gezondheid, of het mankeren eraan, bepaalt het volgens mij pas echt. De J van jonger (of niet) dan de ander zegt niks in mijn beleving. Fysiek 60+, mentaal soms 160 en fysiek tot niets in staat maar ook 60- en dus tot veel in staat. Als een kind zo blij zijn en stuiterend, weliswaar met aandacht voor 'waar ik de mijn voeten plaats enzo'. Het positieve aan de J in mijn geval is dat ik geleerd heb me aan te passen aan wat ik kan of niet én het feit dat dat per moment kan veranderen, zonder kennisgeving vooraf. Vooral ook zonder daardoor in een spagaat van de stress, jaloezie, verdriet of wat ook te schieten. 

De j (negatief)
Jaknikkers... oftewel mensen die meelopen met de meute. Ondanks dat ze prima in staat zijn kritisch te kijken, eigen meningen te vormen en dan ook bijpassende keuzes te maken. Er is zoveel goeds (en ook wel degelijk fouts) in onze wereld gaande. Dat is van alle dagen, niet alleen nu, niet alleen in onze generatie. Blindelings één iemand/iets volgen omdat een ander het ook doet. Vertrouwen is goed maar controle is beter. Er is zoveel propaganda gaande, zoveel misinformatie dat ons omringt en overstroomt. Of je nou gelooft in Onze Lieve Heer of niet, bij je geboorte kreeg je geen lege schedel mee. Dat wat die schedel vult is niet bedoeld als statische inhoud, het is er om ermee te werken. De engelsen hebben er een leuke gezegde voor: "use it or loose it"... oftewel gebruik het of verlies het. Ik zou iedereen met klém op het hart willen drukken: (of misschien gezegd, 'in het oor willen fluisteren': gebruik het, verlies het niet, ontdek waartoe jij in staat bent, ontwikkeling kent een begin maar geen eind, netzomin als jij.

Heb en hou het goed