zondag, januari 26, 2025

WE-300: Kruidenier

De 4e WE-uitdaging van Geesje, voor januari, kreeg als thema: Kruidenier. 
Heb jij nou ook een leuk verhaal in dat thema zonder het woord zelf te benoemen in 300 woorden bij voorkeur ook, zet het dan op je blog en laat daarna de link achter bij Geesje. - - - > Geesjes eigen bijdrage kun je lezen op: https://kreta8.wordpress.com/2025/01/26/we300-voor-de-maand-januari-kruidenier/


De 60 voorbij inmiddels, had ze veel geleerd in haar leven tot dusver. Ze had veel aangeleerd ja, dat deed ze nog steeds. Ook had ze veel afgeleerd en dat  deed ze ook nog steeds maar toch wel beduidend minder. Veel zaken boeiden haar niet (meer). Toch wist ze zich tot op de dag van vandaag niet los te maken van de gevolgen van sommige gebeurtenissen, ongeacht hoé lang geleden die plaats hadden gevonden. Gebeurtenissen die nog steeds veel mensen overkomen, toen en nu. Iets dat van alle tijden is en vermoedelijk ook wel zal blijven.

Ze kreeg een opdracht, weliswaar van een totaal ander soort, maar toch was weigeren geen optie, voor haar dan welteverstaan.

Bij de grote boom bij Zaadhandel De Roo verzamelden zich enkele kinderen... op weg naar haar oma in het naastgelegen dorp werd ze geroepen toen ze voorbij fietste.
"Heej... kom es hier..." Ze durfde niet te weigeren want die anderen waren haar pesters. Ze stapte af, keek om en stak de weg over.
"We willen kauwgom, ga jij dat even halen?" Was de vraag die ze niet als vraag gesteld kreeg maar duidelijk als een opdracht met een verborgen boodschap. Ze keek over haar linkerschouder naar de overkant van de weg, één van de 3 winkels die het dorp rijk was, die van Mevrouw Kuil. 

De dagen erna verstijfde ze elke keer als de buurman binnenkwam. Die buurman, die bij de recherche werkte. de buurman die als enige in de straat een telefoon had. De buurman voor wie zij een ontiegelijk ontzag had. Tussen haar oogleden door bespiedde ze haar moeder. Haar oren spitsten zich onzichtbaar. Alle spieren in haar lijf zetten zich schrap. Haar ogen zochten reeds de route naar de deur die naar de gang leidde alwaar zich de trap naar boven ook bevond.


Heb én hou het goed  
ps. als je reageert met instellingen anoniem, zet dan alsjeblieft je naam in de reactie erbij zodat ik weet dat jij het bent. Bedankt!

24 opmerkingen:

  1. Ach wat een triest verhaal, pesten laat zoveel diepe sporen na. Mooi geschreven Kobus! Liefs van mij, Geesje

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Eh ja.. dou was dat zo hè... dou wui der al noit veur mie opkomm dus tja...datr vormt oine wel

      <3

      Verwijderen
  2. ha die Melody
    pesten is zo vreselijk , ik mag hopen dat je dat tuig eens een goed lesje hebt geleerd
    de kruidenierster kon je misschien wel helpen

    https://fietszwerver.wordpress.com/2025/01/26/300-woorden-over-en-zonder-kruidenier/

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja klopt... nee... ik ben op mijn 16e op kamers gaan wonen toen ik het huis uit gemieterd werd... nooit meer dat volk van toen tegengekomen gelukkig... Nee joh, dan wat ik de klikspaan geweest ... dat maakt het altijd erger

      Ahh mooi... die link mag naar geesje hè

      Verwijderen
    2. daar is de link heen :)
      klopt de boel verlinken is erg , maar kan tegenwoordig anoniem , te laat hé
      naar om te lezen , maar het is zo het is , en dat is vreselijk :(

      Verwijderen
    3. heel goed

      Ja dat klopt, ben er over heen hoor

      Verwijderen
    4. mooi zo , alleen zoveel mogelijk genieten nu

      Verwijderen
  3. Ellendig. Dan sta je er helemaal alleen voor, zo gemeen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja best wel.... dat vond ik toen ook.... en dat vind ik nu nog steeds, het is van alle tijden he.. .nog steeds worstelen kinderen ermee...

      Verwijderen
  4. En helaas komt het nog steeds voor, heel triest.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel mooi geschreven verhaal! Je voelt de spanning en de angst. Tragisch verhaal ook.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel.

      Dat voelde ik toen ook zo inderdaad... al realiseerde ik me dat pas jaren later toen er kwartjes gingen vallen

      Verwijderen
  6. Toch zo diep geworteld dat het weer geschreven wordt. Kinderen hebben geen idee wat ze elkaar aandoen. Daar is nog steeds te weinig aandacht voor.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jah dat wel... nee dat klopt, ik heb ook geen enkel idee hoe dat veranderd kan worden... ik wou dat ik dat wist

      Dat denk ik ook... je hoort met regelmaat van een (poging tot) zelfmoord door jongeren die het getreiter niet langer kunnen verdragen

      Verwijderen
  7. hadden we toen maar de moed die we nu hebben... mooi verhaal

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jah inderdaad... ik ben geen fan van kinderen maar anders had ik wel voor de klas gewild met een antie-pest-project

      Verwijderen
  8. Pesters, er zijn geen woorden voor, hoe ze iemand zelfbeeld verpesten. Vreselijk dat je er alleen in stond. Maar helaas is dat vaak het geval. Hoop dat ze bijna stikten in die kauwgombal. Trudy

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dat klopt inderdaad... ik zit zelf nooit om woorden verlegen, althans extreem zelden wel eens... dit is 1 van die gevallen

    Haha dat snap ik wel, ik hoopte ook veel, zeker in die tijd .. .maar tegenwoordig ook wel hoor als ik verhalen over zulk tuig lees

    BeantwoordenVerwijderen