Melodyks Kliekjes: Bevroren feest!

Nou hèhè daar was ie dan, de dag dat we een volgende editie aan onze traditie zouden toevoegen nadat die eerder verplaatst was ivm het weer, we wilden geen nat pak. Dat het een bevrore pak zou worden was niet wat we hoopten, ook niet vermoedden, maar toch wel kregen.
Gisterenochtend stond ik op normale tijd naast mijn bed en een klein uur later stapte ik in de auto, nadat ik eerst een redelijke laag ijs had weggekrabd...

Ik ging tanken, J had vrijdagavond al even voor me uitgezocht welke pomp hier in de stad het goedkoopst zou zijn ... en toen ik daar wilde wegrijden had ik een 'puntjepuntje' voor me... op de ringweg waar je 70 mag... met een superdeluxepuperdeluxe bak van zeker wel 60.000 ... die 30 reed. Nou moe, dat begint goed. Alle stoplichten ook nog eens op rood, door de drukte geen mogelijkheid om in te halen... zuchttt... als dat het begin van de dag is, staat ons nog wat te wachten... Gelukkig ging het, eenmaal op de snelweg, prima, ik zette een tandje gas bij en kwam 5 minuten later dan afgesproken in Beilen aan, schoonkind Daphne had soortgelijke euvels ontmoet onderweg dus zij was ook te laat, toen ik de carpoolplaats opdraaide kwam zij ook net van de afrit af. Ze laadde wat spullen over in mijn auto, bekleedde de hare met een ijsdeken en we vertrokken richten Rhenen. De witte wereld door, wit van vorst en mist dan wel te verstaan. Gelukkig was het zicht goed genoeg en waren ook de wegen schoon. We hadden met Karel afgesproken dat we rond 12 ter plaatse zouden zijn, hij was er eerder dus ging eerst in zijn hotel lekker in de warmte aan de koffie. Een kwartier voor onze aankomst appte ik hem en zo kon hij op zijn gemakkie naar het parkeerterrein lopen en toen we daar aankwamen weer een grote tas met JvH's op mijn achterbank zetten. De parkeerplaats was al redelijk vol maar Daphne wist een plaatsje aan de zijkant langs het hoofdpad te scoren. Daar waren de parkeerwachters het niet mee eens, die stonden op meterssssssss afstand te zwaaien dat we naar hen toe moesten komen. Dat deden we niet en toen kwam 1 van zo'n jongeman naar ons toe, toen ik uitlegde dat het parkeerterrein te oncomfortabel is door alle kuilen en builen, als je in een scootmobiel zit zoals ik, verontschuldigde hij zich gelijk en stelde voor om om alle rijen heen te rijden en in de voorste rij een plekje te nemen, die ze kennelijk enigszins vrijhouden voor mensen zoals wij. Dankbaar namen we dat aanbod uiteraard aan en startten de auto terug en reden naar de voorkant van het terrein. De scoot uit de auto, jassen aan, tassen erbij en gaan maar, op naar Karel, op naar de entree, op naar de koffie met wat lekkers zodat we een goede basis hadden om de 'koude' docht hartverwarmende dag te starten.

We gingen op pad en al vrij snel waren we bij het Aquariumdeel. Ik wist dat men het eea aan het verbouwen was, verbeteren, verfraaien maar net hoe je het noemen wilt. Men is daar nog niet mee klaar maar veel is er al wel gedaan. Sinds geruime tijd leeft er in het grootste aquarium een reuzenkraak, bij onze vorige bezoeken hadden we telkens niet het geluk dat dier te spotten maar gisteren was het geluk met ons:

Gelukkig waren we alledrie goed voorbereid op de kou, we hadden allemaal (extra) laagjes kleding aangedaan en kledingstukken in de tassen bij ons om in de loop van de dag te kunnen gebruiken indien dat nodig bleek. De vorst bleef de hele dag onze gezelschap, de jeugd liep zich wel warm natuurlijk maar dit oude besje in haar scoot moest het van haar kleding hebben. Dat ging gelukkig allemaal prima, de kou deerde ons niet. Goed voorbereid is het halve werk hè?! Rond half twee waren we bij de gibbons en na enige overleg besloten we toen te gaan eten. Met lege magen wordt je sneller koud dus laten we vooral voor brandstof in onze kachels zorgen... en dat deden we dus even later zeer smakelijk.Daarna verder... bij Pandasia omhoog in de hoop het jonge pandagrut te zien, dat feestje ging niet door, niet getrreurd verder maar weer. Bij het berenbus was menig dier in slaap en niet te spotten, enkele wolven zochten wel elkaars gezelschap (en warmte) en op de grote fontein in het bos stond Beer Kiriusha te dansen. Zij is enorm getraumatiseerd en sinds februari '23 in Rhenen. Het is hartverscheurend haar zo te zien, er gaan tal van verhalen/ geruchten etc maar ik vertrouw gewoon op de kennis en kunde van de mensen die die beren redden, opvangen, verplaatsen en leren weer 'beer' te zijn, dat dat geduld en vooral veel tijd vergt is lastig te bevatten, maar gelukkig zijn er genoeg succesverhalen inmiddels, dus dat zij daarin niet opgeven snap ik volkomen.

De vorst speelde ons aan den lijve niet zozeer parten maar mijn camera en scoot wel. Ik heb 3 accu's bij mijn camera en toen die 1e al heel snel leeg bleek snapte ik dat de vorst er grip op had. Nu weet ik ongeveer wel in te schatten aan de hand van de aantallen wat ik nog nodig heb dus ik 'wist' al dat ik later op de dag mijn gsm zou moeten gaan gebruiken als ik rücksichtlos zou blijven klikken. Ook zat de kou dusdanig in mijn handen dat ik het niet zozeer voelde maar wel met heel veel bewogen foto's thuiskwam. De accu's in mijn scoot zijn hageltjenieuw maar voor alle zekerheid had ik de oplader meegenomen, het park doen we immers 2x op dagen als deze?! Aan het eind van de middag rolden we Animazia in, om aldaar op te warmen, iets warms te nuttigen (hete chocolademelk met slagroom!!) en ietwat tijd te doden om het donker te zien worden en dat dan dus alle lampjes in de beelden aangaan. Ik weet waar de stekkerdozen zitten dus zette de scoot aan het stroom, was niet echt nodig want volgens de lampjes waren de accu's nog 3/4 vol. NIks aan de hand... ehhhhh of toch wel?

Op zeker moment -en ja hoor, achterin het park natuurlijk... stopte de scoot. Zodra ik stilstond brandden alle lampjes volop, alle accu's dus vol. Zodra ik het hendeltje indrukte om te gaan rollen, vielen de lampies uit en kwam ik niet vooruit. Dus al gauw was het zo dat Daphne mij vooruit moest trekken. Eigenwijze = ongehoorzame Karel (grijnsssss) hielp Daphne door de scoot van achteren telkens aan te duwn. Al snel piepten zijn longen, dus riepen we 'stop Karel.." maar ja die had chocola in zijn oren. Ik baalde als een stekker, logischerwijs. Of de scoot is zelf overleden, of er is iets aan de hand dat mijn vechtgenoot kan verhelpen of dat ding (wat ik zelf vermoed) werd gewoon enorm beïnvloed door de vorst waar het zich immers al vele, vele uren in moest handhaven. Hoe dan ook, dat weet ik nog, want hij staat nog in de auto en J gaat er een dezer dagen wel naar kijken. Als we 4 februari Karel's verjaardag gaan vieren in Burgers Zoo heb ik hem toch niet nodig want in Arnhem stelt men zelf prachtige scootmobielen ter beschikking en daar maakte ik al vele malen dankbaar gebruik van. Hoe of het gaat als we de 9e dan naar Beekse Bergen gaan voor ook een lichtjesfeest, dat staat nog even te bezien want aldaar heb je meer heuvels en ik wil het Daphne, Karel en Marion uiteraard niet (weer) aandoen mij op sleeptouw te moeten nemen... letterlijk, wel te verstaan.

Uiteindelijk liep het tegen 19.15 toen we door de uitgang naar buiten liepen/rolden/geduwd werden... Daphne en ik namen afscheid van Karel, die naar zijn hotel liep. Wij naar de auto en eenmaal in de auto merkte ik pas hoé koud ik was geworden. Gelukkig heeft mijn auto een goede kachel en was het snel heel warm en comformtabel maar het duurde wel even voor dat mijn benen weer enigszins warm aanvoelden. De mist was wel aanwezig maar hinderde Daphne niet echt en rond 21.00 kwamen we terug in Beilen aan. Daphnes kleed had diens werk goed gedaan dus zij kon zonder krabben met haar auto huiswaarts keren, nadat ik daar van haar het stuur terug had overgenomen. Kleine 20 minuten later was ik zelf ook thuis... zette nog wel de foto's online na selectie en het behoorlijk vullen van de prullenbak.... er bleven 200 over en die zette ik in het album dat bij gisteren hoort. Uiteraard paste ik ook mijn Jvh's-pagina aan... voor een heel groot deel mede dankzij Karel bestaat mijn collectie nu uit 146 puzzels. Ook mijn buurvrouwen Dirkje en Fenna (en hun puzzelende zussen en zonen/dochters/schoonkinderen) zijn heel blij met Karel want hun collecties groeienook. De puzzels die Karel aanlevert en ik al heb geef ik verder door.
Nu ik met dit blog aan de slag ben heb ik 'problemen' met die foto's, ze staan niet allemaal rechtop, ondanks veel omkeersessies lijken ze niet mee te willen werken. Of de vorst in de camera doorspeelt en Google foto's ook parten speelt?... Geen idee natuurlijk maar dat er wellicht foto's op hun zij liggen ... én dat de volgorde uiteraard, zoals inmiddels gewend, niet klopt... 'moeten' jullie me maar vergeven. Het album is te bekijken door op de foto hieronder te klikken. Veel kijkplezier.