3 Woorden van Bert #13

De maandelijkse schrijfuitdaging van Coach Bert. 
2 maart 2025 koos hij de woorden:   Circuit - Stempel - Vierde

Het was een heerlijke dag qua weer... weliswaar winter, weliswaar vorstig koud maar droog en zonnig. Oftewel hét weer dat goed is voor lijf, leden en het koppie, winterweer is gezond toch, zegt men, ja toch niet dan?

Op de telefoon zocht ze de route op... de auto kon wel blijven staan, dit kon ze wel af op de fiets. Zo'n 12 km heen en dus ook weer zo'n 12 terug, was wel een uitdaging maar ze had alle tijd en op de locatie in kwestie moest ze toch een hele tijd zitten... sowieso een kwartier onder het toeziend oog van de Rode Kruis-vestjesdragers. 

Ze zag dat de fietstocht een dik half uur duurde.. dus zo'n 3 kwartier vóór de afspraak stapte ze op de pedalen en fietste ze naar het CIRCUIT. Een plek waar ze normaliter niet kwam, behalve dan wanneer er in de TT-Expo-hallen iets te doen was, een vlooienmarkt bijv. Het oorspronkelijke doel van het terrein boeide haar totaal niet dus in die 'hoogtijdagen' bleef ze er zover mogelijk van vandaan, inclusief gehoorbescherming bij verkeerde windrichting, maar dat even terzijde. 

Eenmaal binnen werden haar formulieren gecontroleerd en kreeg ze een STEMPEL waarna ze in een speciale rij mocht aansluiten. Haar lijstjes waren namelijk niet blanco gebleven dus ze behoorde tot dat deel van het volk dat extra aandacht nodig had (vonden de hoge uche uche heren en dames). Met een 'u mag de gele lijn volgen, mevrouw' ging ze naar de volgende halte. 

Na weer een tijdje heen en weer gewiebeld te hebben van de ene voet op de andere kwam ze dichterbij de haar toegewezen tafel stond. Het duurde nog enkele minuten en inmiddels had ze de jas uit, de armen bloot en werden er in beide armen niet al te zachtzinnig ook nog, injectienaalden gejenst. Ze gaf echter geen kik, deed even later haar vest weer aan, legde de jas over haar arm en liep verder naar de hoek waar die roodgeveste hulpverleners mensen naar stoelen dirigeerden.  Het was verplicht minimaal een kwartier te blijven zitten: "voor het geval dat".  Bij de deur naar buiten waren de 1e 3 stoelen bezet, de VIERDE was vrij. Ze nam erop plaats en pakte haar gsm uit de jaszak. Een kwartier wachten? Denken ze dat ik gek ben? Denken ze dat ik niks beters te doen heb? Sodemieter op, krijg het heen en weer... nog geen 5 minuten later stond ze op en negeerde het 'mevrouw??... ' opende de deur en verdween erachter. Enkele minuten later fietste ze weer met de zon op haar snufferd... pitamientjussssssssss Deeheeeeeeeee. 

Heb én hou het goed