Het geroezemoes was al ver te horen... tal van onverstaanbare woorden in nog minder verstaandbare zinnen vlogen onzichtbaar over het plein. Ze overstemden nog net niet alle geluiden door veroorzaakt werden door schoenzolen, klompen, naaldhakken en het geratel van de wielen van de rollator van mevr. De Boer. Laatsgenoemde was niet invalide ofzo hoor, ze vond het alleen maar erg handig over een eigen ZITPLAATS te beschikken als ze ergens naar toe moest, of ergens bij wilde zijn, waarvan ze wist dat het druk zou zijn en ze dus risico liep te moeten blijven staan omdat ze -ongeacht hoe vroeg ze ook altijd vertrok- te laat was gearriveerd. 
Eenmaal binnen in het wijkgebouw nam het geroezemoes in volume toe, iedereeen bleek opgewonden. Sommigen zaten zelfs te wippen op hun stoelen. Wat zou er zo dringend zijn dat ze allemaal opgeroepen waren naar het dorpshuis te komen? Mevr. De Boer had geen idee maar aan de rode koontjes van Directeur De Vries kon ze wel aflezen dat het wel heel erg belangrijk moest zijn. Ze nam ver vooraan plaats om het gezegde goed te kunnen horen. 

'Beste heren en dames, jongens en meisjes, mag ik u alstublieft verzoeken te gaan zitten en stil te zijn?'Het duurde eventjes maar toen waren toch al die MILJOENEN monden gesloten, iedereen wachtte in opperste spanning zwijgend af. 

'Zoals jullie allemaal onderhand wel zullen weten..' vervolgde Directeur De Vries, 'moesten we na het vertrek van Mevr. Pietersen op zoek naar een waardige vervangster. Dat was geen makkelijke opdracht, kan ik u verzekeren maar het is ons gelukt. ". 

De stilte verdween als sneeuw voor de zon, er klonken blijde geluiden, er werd zelfs geklapt, en weer een paar anderen maakten rondedansjes. 
Tussen de coulissen stond voormalig Kruidenier MUIS te glunderen van oor tot oor, dat wat hij hoorde en zag ontroerde hem en liet zijn hart een sprongetje maken van blijdschap en dat hij die wel kon gebruiken was wel logisch wat hij had zijn winkel in Hoogeveen moeten sluiten omdat er toch geen hond meer kwam . Stilzitten en niksdoen was echter niets voor hem, na enig nadenken vond hij zijn nieuwe roeping en liet zich omscholen. Niet dat hij dat nodig vond maar ja, je komt er tegenwoordig echt niet meer tussen als je niet de benodigde papieren hebt hè. 
Directeur De Vries maande de aanwezigen weer tot stilte en zei: " laat mijn u voorstellen aan onze nieuwe hospita."  





PS. Als je reageert met instellingen anoniem... laat dan in de reactie aub je naam achter zodat ik weet dat jij het/hier was, dank je well.