Seniorenbios - Een kijkje

Naar de bios... vroeger (in onze verkeringstijd) deden we dat wekelijks... eenmaal getrouwd en kinderen in de ledikantjes gebeurde dat minder, steeds minder tot helemaal niet meer vanwege groeiende misofonie. Alleen in de extreem bijzondere gevallen gingen we nog en was ik gewapend met siliconen oordoppen. Denk hierbij bijv. aan de trilogieën van Peter Jackson over de boeken van J.R.R. Tolkien waaruit "Lord of the Rings" en "The Hobbit" ontstonden. Ook ging ik naar de bios als er iets uit kwam met Benedict Cumbertbatch, één van mijn filmidolen, de James Bonds natuurlijk en tot slot de Harry Potters uiteraard. Ohja, laat ik niet vergeten dat zoon en ik helemaal verzot zijn op de engste der engsten, griezelfilms dus daar staat ook wel een aantal van in mijn geheugen gegrift, de IT-serie bijv en andere film van Stephen Spielberg. Ook een filmidool van mij is Kenneth Branagh en in zijn rol als Hercule Poirot haalt hij mij ook naar de donkere zaal met zalig zittende stoelen en veel beenruimte. Toen er dus een serie films gemaakt werd met hem (en mede door hem als producer) nav boeken van Agahta Christie was ik verkocht natuurlijk.

Toen op zeker moment kwam de buuf binnen vallen met de vraag of we bekend waren met het fenomeen 'seniorenbios'. Nou nee, dat waren we niet, we zijn immers geen senioren? Oepss... .beiden 60+ dus ehh ja toch wel, maar oké van dat fenomeen hadden we nog niet gehoord. Of we dat wilden gaan ontdekken... bij mij kwam een aarzelende ja en bij man een resoluut nee. "Gaan jullie maar lekker samen, dan blijven de honden bij mij, zijn zij ook niet alleen." En zo geschiedde, ongeveer een jaar geleden ofzo voor het eerst, stapten buuf en ik in de auto en togen richting de bios hier in de stad. Onze smaak komt veelal overeen en dat bleek bij films ook het geval te zijn.

Ondertussen hebben we al meermalen in de bios gezeten op een maandag- of woensdagmiddag. De kaartjes zijn goedkoper, je krijgt in de pauze gratis koffie/thee met wat lekkers én -het allerallerbelangrijkste- niemand in de zaal vergrijpt zich aan knaagvreterij, slurpgezuip, krakende papiertjes van snoepjes peuteren, kletsen, ouwehoeren, met de gsm (vol licht) ouwehoeren en wat al niet meer zij. Er ging de 1e keer een wereld voor me open, opnieuw open kan ik beter zeggen. Uiteraard hebben we alle drie de films over Hercule Poroit met Kenneth Branagh gezien (Murder on the Orient Expres, Death on the Nile en A Haunting in Venice.), ook vele anderen kwamen voorbij.

Vanmiddag was het weer zover... en rond half één stapten we op de fiets en even later zakten we -ons verheugend- diep weg in die heerlijk zittende stoelen. Het duurde niet lang voordat het licht uitging en ruim 2 uur kwamen we nog nagrinnikend weer terug bij onze fietsen in de stalling onder de bios. Een heerlijke film gezien, spannend, thrillerachtig, jaren 20-30 setting ongeveer en met een meesterlijke cast ook weer. Één van de hoofdrollen was weggelegd voor Olivia Colman. Een Engelse actrice met een formidabele staat van dienst en een oeuvre waar je u tegen zegt. Ik ken haar van tal van film en series, geef haar een pruik of een hoed en ze zet neer wat je van der vraagt, ongeacht op het nou een high-society-lady moet zijn of het meest asociale schepsel dat je je maar kunt voorstellen. Het ging nu om de film "Wicked Little Letters" uit 2023. We hebben genoten!! Een echte aanrader als je van het genre houdt althans. Zo her en der is de film ietwat voorspelbaar maar de meesterlijke rolvervulling van de hoofdrolspelers maken dat totaal onbelangrijk.

Kortom... laat mij lekker senior zijn met mijn 61...de seniorbios is voor mij een blijvertje in ieder geval.    

Heb en hou het goed