Zing Zo #659

Limerick op Zondag ~ sinds 29 januari 2012 ~ Editie #659 ~ op Zondag 20 juli 2025


Hoe ga je om met 'het' verloren,
dat voor altijd bij jou zou horen
De dagen geteld
door levensgeweld
'Het' was geen lang leven beschoren

Waar tranen in stilte vergaren
blijft liefde bij je, alle jaren
Hoe of je het duidt
Dat gat dat nooit sluit
Dat 'leven' in je hart bewaren.

Onzichtbare, voelbare banden
laten gemis in je hart branden
Die vlam wakkert niet,
hoort bij stil verdriet,
en leef door met jouw lege handen.







Heb én hou het goed.
PS. Als je reageert met instellingen anoniem... laat dan in de reactie aub je naam achter zodat ik weet dat jij het/hier was, dank je well.

Reacties

  1. Prachtig om te lezen. Mooi hoor deze foto's. Fijne dag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. mogge Melody
    mooi mooier mooist

    geniet de dag

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mogguh Karull

      Dank je wel.

      Gaat wel lukken... puzzelen en later vandaag komt Mika, blijft een weekje

      Verwijderen
  3. Mooi Melody, het gemis blijft, maar van het verdriet gaan de scherpe kantjes af.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. dank je wel Haba.... ja dat klopt... je geeft het een plekje, meer niet.

      Verwijderen
  4. Dat is de kunst: houd je het levend op een vriendelijke manier.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik weet niet, lukt me maar matig.. maar ik doe wle altijd mijn best

      Verwijderen
  5. Uiteindelijk blijft de liefde over. Als het goed is....Mooi geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ... meer is er niet hè... dat wat onder je hart groeide kun je niet anders dan liefhebben toch
      Dank je wel

      Verwijderen
  6. Carolientje uit het Brabantse land
    Wandelde langs de zee aan grootmoeders hand
    Ze keek omhoog
    Naar een regenboog
    Waar de uiteinden stopten ver op het land

    Carolientje keek bedachtzaam voor zich uit
    En al was ze nog maar een hele kleine spruit
    Soms leek ze zo wijs
    Voor zo'n kleine meis
    En ineens kwam het hoge woord er toch uit

    Oma, is opa nu een van die kleuren?
    Zijn er in de hemel misschien ook ramen en deuren?
    Kan hij ons misschien
    Toch even zien?
    En ook daar over van alles en nog wat lekker zeuren?

    Oma keek op haar kleindochter neer
    Haar directe vragen deden heel eventjes zeer
    Maar een glimlach verscheen
    En de scherpe pijn verdween
    Ze dacht met liefde terug aan haar brombeer

    Ze zei "Jouw opa zit vast in de hemel daarboven
    Dat is mooi om daar gewoon in te geloven
    Hij kijkt iedere keer
    Op ons tweetje neer
    En zal zich zeker daar een beetje uitsloven

    Maakt vast menig grapje of grol op zijn tijd
    Of is voor de zoveelste keer zijn sleutels weer kwijt
    En al voelen wij gemis
    Ik weet zeker dat hij er is
    Hij houdt nog steeds heel veel van zijn kleine meid"

    Carolientje keek naar haar oma en weet je wat ze zei?
    "Hij is dus nog steeds altijd een beetje bij mij
    Wel apart
    Maar hij zit gewoon in mijn hart
    En dat maakt mij iedere dag toch weer blij

    Zo wandelden ze samen weer verder die dag
    En ik weet zeker dat opa hen daar allebei zag
    Keek omlaag naar de grond
    Met om zijn mond
    Een hele brede gelukkige glimlach

    Neeltje





    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Neeltje... een heel mooie en vooral bemoedigende... zo zou iedereen het moeten zien... en dan 100% vd tijd

      Verwijderen
  7. Je leert te leven met gemis,
    omdat liefde sterker dan afscheid is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, je leert er niet mee te leven.
      Sorry!

      Verwijderen
    2. Ja zo iets... al vind ik het nog steeds niet iets dat ik kan maar dat ik moet

      Verwijderen
    3. dát dus Aukje, al is sorry zeggen absoluut niet nodig!!!

      Verwijderen

Een reactie posten