Heb jij nou ook een leuk verhaal in dat thema zonder het woord zelf te benoemen in 300 woorden bij voorkeur ook, zet het dan op je blog en laat daarna de link achter bij Geesje. - - - >
Geesjes eigen bijdrage kun je lezen op: https://kreta8.wordpress.com/2025/03/25/we300-permanent/
"Ja ik wil"
"Tot de dood ons scheidt"
Woorden van alle tijden. Over ontelbare lippen gegaan. Veelal vanuit liefde.
Een gegeven dat ieder mens kent, deels uit eigen ervaring. Het kent een einde en die einden zijn heel verschillend. In een deel is het letterlijk die 3e zin, een einde dat gepaard gaat met onnoemelijk verdriet en in sommige gevallen ongetwijfeld ook opluchting.
Een zeker iemand was die opluchting van harte gegund maar dat die niet kwam verbaasde me niet, dat die niet zou komen lag geheel in de lijn der verwachting.
"Nee kind, dat doe ik niet. Ik zei ja en wat ik begin maak ik af. Het hoort gewoon niet!"
Aan de ene kant had ik altijd medelijden (soms nog wel eigenlijk) met hem maar aan de andere kant nam ik het hem ook kwalijk want -ongeacht hoe duidelijk het was dat hij het niet wilde- zijn lijden was besmettelijk.
Ik begreep het ook niet, moet ik bekennen. Waarom koos hij niet voor zichzelf toen het kwartje eindelijk was gevallen dat hij een foute keuze had gemaakt? Hoe groot moet zijn angst voor de veroordeling: "wat zullen de buren wel niet zeggen"... wel niet geweest zijn?!
Dat moét later anders!
"Het leven is van mij!".
Mijn 'Ja ik wil' was weloverwogen en degene tegen wie ik het zei wist ook hoe ik dat bedoelde. Het kan dan wel 'voor eeuwig en altijd' zijn maar tijden veranderen en mensen ook. Het 'voor eeuwig en altijd' is geen éénrichtingsweg, integendeel zelfs, het is een 4-baans snelweg. De weg waarop je af en toe heel plotseling moet remmen of juist gas moet bijgeven om door te kunnen. Het werkt hier al 41 jaar, 3 maanden, en 15 dagen en 20 uur, omdat we het toen -en nu nog steeds- eens zijn over hoe het 'moet'.
"Het leven is van mij!".
Mijn 'Ja ik wil' was weloverwogen en degene tegen wie ik het zei wist ook hoe ik dat bedoelde. Het kan dan wel 'voor eeuwig en altijd' zijn maar tijden veranderen en mensen ook. Het 'voor eeuwig en altijd' is geen éénrichtingsweg, integendeel zelfs, het is een 4-baans snelweg. De weg waarop je af en toe heel plotseling moet remmen of juist gas moet bijgeven om door te kunnen. Het werkt hier al 41 jaar, 3 maanden, en 15 dagen en 20 uur, omdat we het toen -en nu nog steeds- eens zijn over hoe het 'moet'.
Heb én hou het goed 
.jpg){kind=small}
Schrijven? 
Luisteren?
Zien?
Posts
Tot de dood ons scheidt, een belofte die vaak in oprechtheid wordt gemaakt, helaas komen er vaak genoeg dingen op het huwelijkspad waar men over struikelt en keihard met de neus op de grond belandt. Gelukkig wisten jij en ik steeds weer overeind te krabbelen en gaven de liefde weer een kans, bij ons lopen we ook al weer bijna 50 jaar op dat zelfde pad.
BeantwoordenVerwijderenprecies ja... opgeven is geen optie ;-)
VerwijderenGraag had ik nog heel wat jaren erbij gekregen, maar in ons geval is de dood sneller geweest en daar hadden we ook niet voor gekozen.
BeantwoordenVerwijderendat geloof ik graag hoor Haba, ik had het jullie ook heel graag gegund maar helaas heb ik niet de macht zoiets te bepalen .
Verwijderen'Tot de dood ons scheidt' is eigenlijk achterhaald, behalve in kerkelijke kringen.
BeantwoordenVerwijderenDat iemand daar zo aan vasthoudt lijkt me zielig, zo streng te wezen voor jezelf.
Vind je? Ook niet-kerkelijke koppels worden door de dood gescheiden toch.
VerwijderenDe man in mijn verhaal is mijn vader, ondanks alles dat hij voor de kerk deed toen hij en mijn loeder kostersechtpaar waren had hij helemaal niets met 'geloof'. Het was in zijn beleving deel van 'hoe het hoort'...
Dat is toch met de meeste kerkelijken zo, ik was rk van huis uit en wist dat veel roomsen hun fatsoen bewaarden voor het oog..
Verwijderenha die Melody
BeantwoordenVerwijderenhet niet te noemen woordje goed vertaald :)
of het een 4baanssnelweg is weet ik niet
en toen was er een zandpaadje , en ging hij weer voor je op de knieën , geintje 😁
rustige avond groet
Dank u
VerwijderenNee dat weet jij niet, ergens jammer, ergens ook niet... het is zo het is hè.
Haha ja gisteren... al had hij geen huwelijksaanzoek in de zin... (wat ik nog steeds tegoed heb overigens want ook de 1e keer moet nog komen)
ik en haardracht , dus bij permanent , heb ik tegen een ieder die het had , hoevaak moet je er voor terug ala zoveel , hoezo permanent , ja mijn pruikje hihihi
Verwijderennee ik ken dat niet , jammer geen idee , ik ga dan toch voor de mooie kronkelpaadjes hoor , wel vlak nu pppfffttt
ja ik las het hier en dacht aan de valpartij , gelukkig goed afgelopen
denk niet dat dat aanzoek dan nog komt , maar ja zeg nooit nooit
Als ik eraan mee zou doen zou het een verhaal worden over de gekochte krullen uit de jaren 50. Een huwelijk is inderdaad lang niet altijd permanent en dat is in sommige gevallen goed. Ik ben heel dankbaar dat ik nooit geen twijfels gehad heb of mijn huwelijkspermanent zou houden.
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal! Als kind dacht ik: Ik zal altijd.... of Ik ga nooit... Een rotsvaste overtuiging dat een eenmaal ingeslagen weg dé weg zou zijn want anders was je hem niet ingeslagen. Je kunt het hoogmoed noemen, maar ook kinderlijk vertrouwen in de toekomst. Op een zeker moment kom je er natuurlijk achter dat die definitieve begrippen en beloften valkuilen zijn. Beter is: we zien wel. En dan kan blijken dat er al wel ziende sprake is van lange duur, misschien denk je soms verwonderd: nog steeds? Gut. Tjonge. Nou ja, oké dan. En dan ga je verder met wel zien. Tot misschien de dood...
BeantwoordenVerwijderen