De laatste dagen - uren, van 2025 zijn ingegaan. De afgelopen dagen heb ik lopen, zitten, liggen, weifelen over of ik wel of niet een overzicht zou maken. Nou ben ik niet zo van de terugkijkerige, eerder van 'nu, in dit moment', want vooruitkijken heeft geen zin omdat je toch niet weet wat er op je pad komt, het altijd anders komt dan dat je het plant, als je het al plant.. en terugkijken wijzigt niks, hooguit misschien dat je van die ervaringen iets leerde, zowel ten goede als ten kwade.
Vannacht bedacht ik... doe het nou maar, dan zijn die ruis en twijfel uit je hoofd, zwijgen de stemmetjes misschien ook weer ff..
Heb én hou het goed.
Vannacht bedacht ik... doe het nou maar, dan zijn die ruis en twijfel uit je hoofd, zwijgen de stemmetjes misschien ook weer ff..
van
Dat mijn wensen -zie kopfoto- mogen uitkomen en julllie allemaal een o.n.v.e.r.g.e.t.e.l.i.j.k. én h.a.r.t.v.e.r.w.a.r.m.e.n.d.2026 mogen beleven.
| Januari |  |
| Januari staat natuurlijk -bij mij dan welteverstaan- in het teken van de overlijdens van 2 personen uit blogland, gelijk al bij het begin van die maand, het nieuwe jaar. Op de 2e een hij en op de 3e een zij. De hij als regelmatig voorbijwandelende echtgenoot van Ferrara. Ken je haar dan ken je hem uit haar verhalen. De opvolgende dag door de zij in de persoon van Liesbeth - St@@rtje, die ik vanuit het begin bij Web-Log.nl al kende maar ook later met haar petten op als vrijwilliger bij oa De Luie Tuinman en Wildlands. Natuurlijk mag ik ook niet onvermeld laten, gezien de stad waarin ik woon, de inbraak in het Drents Museum... het maakte Dacia - Het rijk van zilver en goud- nog beroemder (bekender) dan dat het al was. | |
| Februari |  |
| (Voor wie mij een beetje kent...zal het niet vreemd zijn dat ik dit onderwerp benoem.) Het onderwerp is nog steeds in staat mijn ogen nat te maken... Februari was de maand dat alle jonge olifantjes onder de 8 jaar ingeënt werden tegen het olifantenherpesvirus. Dat virus had in menig park rondom ons vele slachtoffers geeïst. De momenteel drachtige Sanuk in Artis overleefde het wonder boven wonder maar naast vele parken in het buitenland moest ook een behoorlijk aantal dieren in ons land eraan geloven, 2 maar liefst binnen 4 dagen na elkaar in Wildlands. Nagarr en Ka Yan overleden 16 en 20 november, nu ruim een jaar geleden. Een klap voor velen en niet in laatste plaats voor het fokprogramma dat zich richt op soortbehoud via schone en veilige bloedlijnen. Het vaccin heeft qua ontwikkeling vele jaren gekost, we hebben tal van acties gedaan om geld bij elkaar te krijgen voor onderzoek na onderzoek na onderzoek. Blijdorp had -terecht vanweze hun inzet- DE PRIMEUR .. en toen bleek dat die vaccinatie geen nare gevolgen met zich meebracht werden ook alle volwassen dieren geprikt. Op de foto hier dus Manoa (juni 2018) met dokter Job uit Wildlands. | |
| Maart |  |
| Dit was een relatief rustige maand. Geen schokkende gebeurtenissen, wel een afscheid maar dat was eentje uit keuze omdat haar lichaam op was en zij toestemming had gekregen haar leven te laten beeïndigen. Natuurlijk mis je zo iemand, duhuh, maar gezien hoe zij heeft getracht vol te houden, met name voor haar dochters, schoonzoons, kleinzoon en kleindochter en moeder en zus... gun ik haar die zo verlangde rust. De maand vulde zich met dierentuinen- en lichtjes-uitjes, dus veel lief gezelschap waarbij ik niet over mijn schouder hoef te kijken omdat ik me veilig, vertrouwd, geborgen en beschermd voel. (ja dat is nog steeds een dingetje helaas, veel minder erg dan eerder, maar toch) Manlief ontdekte, of moet ik zeggen, herontdekte... Lego... en ging daarmee aan de slag. Terwijl ik zelf de ene na de andere Jan van Haasteren-puzzel op tafel legde en hij dat 'niet zijn ding' vond... kan ik inmiddels zeggen dat hij meer puzzelt, vaker bij de puzzeltafel zit en een doos naar boven brengt en eentje terughaalt, dan ik. OKé weliswaar met een medische reden aan mijn kant maar toch lijkt hij behoorlijk besmet te zijn met mijn puzzelvirus *glimlach (mensen met iets besmetten schijn ik wel vaker te doen *grijns) | |
| April |  |
| Nadat man en ik in 2023 nieuwe (2e hands, maar voor ons nieuw) fietsen hadden gekocht en gaandeweg dat jaar meer en meer waren gaan fietsen, zelfs lid werden van een (inmiddels al weer opgeheven helaas) fietsclub, kwam de discussie op gang: wel of niet een helm. Niet dat wij echt ijdel zijn enzo maarrr het duurde nog wel ff voordat ik me wilde overgeven. Ik ging me inlezen, zag het eea aan filmpjes etc en na een aanvaring met (héél lelijk woord) - jeugd op fatbikes - naast elkaar mij tegemoet rijdend... was ik wel om. En zo stapten we op de fiets naar een fietswinkel, zochten passende helmen uit en fietsten gehelmd weer huiswaarts. Leuke bijkomstigheid was dat de gemeente een actie had en we dus van een mooie korting mochten profiteren. Ja ik had helmen in de kringlopen gezien maar dat vertrouwde ik toch niet, en ze bleken duurder dan ik verwacht had ook. Helmloos fietsen is sindsdien niet meer voorgevallen. Helaas bleek ook in deze maand weer dat gajes hun klauwen niet thuis kan houden en het nodig vindt creaties van anderen om een christelijk feest te openen te vernielen. | |
| Mei |  |
| Ik blogde nog wel over het Eurovise... naarmate de jaren verstrijken word ik steeds meer fan-af. Afgezien van het gezeik (eksuzee le mo) over de deelname van een zeker land worden de inzendingen overduidelijk geselecteerd op absurditeit, op alle fronten. Talent is niet meer belangrijk, tenzij je 'ordinair' ook als talent ziet. De opzet: "Muziek Verbindt" lijkt er niet meer toe te doen. Wil je provoceren, wil je shockeren, wil je ordinair doen, wil je acceptatie krijgen voor je wangedrag ipv professionele hulp te zoeken... dan ben je kennelijk welkom. Ook in 2026 lijkt dit zich te gaan herhalen met -zo mogelijk- nog meer idioterie. Landen die zich terugtrekken of juist mee willen doen omdat/tenzij dat zeker land meedoet. Landen die -de 5- voor de grootste kosten opdraaien, dreigden zich terug te trekken tenzij dat specifieke land mee zou doen / uitgesloten zou worden. Een NL omroep, 100% betaald van jouw en mijn geld, bepaalt in haar hoogmoedswaanzin dat NL niet meedoet.. ehhhhhh Voorgaande jarenwinnaars leveren hun troffee in omdat dat ene land in 2026 wél meedoet. 'Muziek verbindt" ... Israël (ja écht , alleen zij) maakt het ESF politiek en dat mag niet.... ehhhh Oekraïne won, 3x zelfs, hoezo niet politiek? Bovendien... "Euro---visie"... hoeveel NIET-Europese landen deden mee in het verleden / doen mee tegenwoordg? En als je dan het nieuwe logo ziet... met de tekst: "verenigd door muziek"... tja Kortom, ik ga wel kijken natuurlijk maar of ik het af zie is vooralsnog de vraag... | |
| Juni |  |
| Mijn vechtgenoot sinds 1983, werd deze maand 68. Dat feestje vierden we natuurlijk maar verder stond de maand juni hier in het teken van de klusserij. De jeugd kwam hier en help onze keuken op te knappen, alles werd geschuurd en opnieuw geverfd, nieuwe scharnieren, nieuwe grepen, muren en plafond geverfd, etc etc wat er maar allemaal bij komt kijken. Terwijl de heren dus aan de ene kant van het huis binnen druk doende waren zorgden Daphne en ik er voor dat we hen niet voor de voeten liepen, we vermaakten ons met tuinklussen, dierenparken bezoeken en kringlopen belopen en uiteraard met de honden het bos in. Ook zag ik weer enkele tentoonstellingen -ideaal die MJK !! en kwam ook de seniorenbios voorbij en werd er vaak op het zadel en de pedalen gezeten/gestaan. | |
| Juli |  |
| De maand dat mijn schoonkind jarig is... en dus op haar verjaardag een dierenpark bezoeken, eentje die zij uitkiest. En aangezien haar keuze een plekje in het verre gewest betrof stelde ik voor er een weblogmeeting van te maken. Dat vond ze een prima plan, ze kent inmiddels van eerdere meetingen menig blogger wel. Zo gezegd, zo gedaan en zo genoten we dus op 10 juli van het prachtige Avifauna in Alphne aan de Rijn met een groep.van 8 lieverds, inclusief onszelf. (ps..ivm het kerstkind zal de volgende in onze hoofdstad zijn ergens in het voorjaar.) | |
| Augustus |  |
| 18 maanden nadat ik bedacht dat 108,8 kg tóch best wel een béétje teveel van het goede was voor mijn tikkertje en fibro-gewrichten etc tikte de weegschaal 20,50 minder aan. Daar was ik best heel blij mee, en dat de protesteerders binnen mijn huidsomhulsel het me eens waren voelde ik natuurlijk al die maanden steeds duidelijker. Inmiddels zijn we 4 maanden verder en sta ik stabiel rond de 85. Iets minder streng als er wat lekkers voorbijkomt maar wel met dien verstande dat ik meer beweeg en dat scheelt weer een hoop pijnstillers elke dag en dus ook kosten bij de apotheek. Ik fiets elke dag ergens tussen de 5 en 20 km. Op dagen dat ik naar een museum ga of een dierenpark dan wordt het fietsen dus vervangen door wandelen. Ik sla geen dag over als het om 'meer' bewegen gaat. Dat het afvallen nu stil staat zij dan maar zo. | |
| September |  |
| E.i.n.d.e.l.i.j.k. dan was daar die dag waarnaar we al 2 jaar uitkeken en dus eveneens e.i.n.d.e.l.i.j.k.. mocht het saldo op de spaarrekening voor dit specifieke doel ook daadwerkelijk besteed worden. We hadden een prachtig huis gereserveerd op enkele minuten rijden afstand van Pairi Daiza. Via Hilverum heen en terug om Karel te halen en terug te brengen natuurlijk, maakten we de nodige km's en gedroeg mijn auto zich prima en gooiden we hem op de terugreis in België weer vol zodat ik er nog lang van mocht profiteren dat de benzine daar stukken goedkoper is dan hier. De 1e dag kwam Bea ons gezelschap houden... bleek zij aan het eind van de dag net zo'n auto te hebben als ik, behalve in een andere kleur *glimlach. De spaarrekening is in stand gehouden en vult zich gaandeweg weer... met hetzelfde plan en doel maar dan ergens in 2027 ofzo. Pairi Daiza is aan de bouw en we gaan pas als alles klaar en goed gesetteld is. Maar......de herinneringen neemt niemand ons af... (ook de traptreden niet hè Karel?) | |
| Oktober |  |
| JA!! Klaar!!! Duhuh, dit kan alléén maar gaan over de laatste. De laatste stap in een stappenplan dat in februari 2023 begon met een telefoontje naar een tandartsenpraktijk. Ik had me online eerst ingelezen en uitgevogeld welke praktijd naast geschikt.. ook nog nieuwe patiënten zou aannemen. Zoals verwacht was stap 2 op afspraak komen in die praktijk. Gaandeweg dat traject bij stap nummer zoveel bevond ik me in het ziekenhuis, en weer een paar stappen later in een aparte kliniek bij de kaakchirug die alles eruit haalde en mij met een tijdelijke prothese erin weer huiswaarts stuurde waarna ik een paar dagen daarna me moest melden bij de tandartsenpraktijk voor de vervolgstappen. Het zat niet echt mee maar de aanhouder wint, opgeven is nooit een optie immers, en op 22 oktober volgde de laatste stap, het definitieve gebit halen en 'tot ziens' zeggen. "bij voorkeur nooit ziens, tenzij in de kroeg ofzo, wat 'm niet gaat worden want daar kom ik immers nooit.." Een evaluatiegesprek met de grote baas van die praktijk moet nog komen maar dat komt tzt vanzelf wel, of niet, hou ik me niet mee bezig. Of ik er blij mee ben? Of ik ergens spijt van heb? 1000% (ja ik weet het, compleet is 'maar' 100). Dat ik het niet veel eerder heb laten doen. E.i.n.d.el.i.j.k. verlost van pijn in de mond, niet of niets goed kunnen kauwen, altijd met hand voor de mond lachen en praten, geen nare geuren meer, geen vieze smaak, vooral als je 's ochtends wakker word. Nu weer alles kunnen eten, biefstuk, pinda's, kipbouten kluiven, harde broodjes en wat al niet, verzin het maar, het is geen probleem meer.Nou ben ik geen zoener maar ik hoef me nu niet meer in te houden mocht ik die drang alsnog krijgen. | |
| November |  
|
| November stond in het teken van verrassingen. Dat ik 63 werd was natuurlijk niet echt een verrassing, zat eraan te komen hè als je beseft dat je al bijna een heel jaar 62 bent. Ik ging met buuf naar Dordrecht voor een High Tea bij Ontbrekende Stukjes, verrassend leuk!! En ook brachten de postbodes verrassingen. Hartverwarmende verrassingen uit Tilburg. Kreeg ik vorig jaar al een sjaal, die op mijn bed ligt binnen handbereik als ik 's nachts wakker word en moet jeweetwellen, kreeg ik nu een groot vest en een poncho. Mijn kleuren vertegenwoordigd en passend bij de broeken en rokken die ik in de kast heb en naar wens kan dragen. De kachel blijft langer/vaker uit en als al aan dan een paar puntjes lager, vind de energie- maatschappij denk ik minder leuk maar dat is dan weer niet mijn probleem ofwel dan? | |
| December |  |
| 'Mijn" kerstcadeautje. Een ventje op 4 voeten van zo'n 110-125 kg zwaar. In Artis beviel op kerstavond Thong Tai van haar 6e kind, na 3 dochters en 2 zonen nog een zoon erbij. Iedereen blij!!! Nu haar 3e dochter Sanuk nog, dan is Thong Tai niet alleen (weer) kersverse mama maar ook kersverse oma. Op kraambezoek gaan lukt deze maand natuurlijk niet maar zodra het kan gaan we, dat hadden jullie vast al wel begrepen. | |
Heb én hou het goed.
Lees Verder
Posts
